احــســاس ِ پــرانــتـــزی را دارم
کــه هــمــه ی اتــفــاقــات ِ خــوب داخــل ِ آن مــی افــتــد،
آری ؛
خــدا را مــهــمــان ِ قــلــب ِ کــوچــکــم کـــرده ام ... 
و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم … و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم …
ریشــه از سنــگ قــویتــره!
ایــمــانــت رو نبـــاز...
و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم … و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم …
خــورشید را بـاور دارم، حتـی اگــر نتــابــد
بــه عـشــق ایـمــان دارم، حتــی اگــر آن را حـس نـکنـم
بــه خــدا ایــمــان دارم، حــتــی اگــر ســکــوت کــرده بــاشــد!!
تــا خـــدا هـسـت، جـایـی بـرای نـا اُمــیــدی نیــســت! 
و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم … و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم …
آرام ؟
آرام بــرای چــه بــایــد گــرفــت ؟
وقــتــی بمــیــریــم ، خــود بــه خــود آرام مــی گـیــریــم
پیــش از آنــکــه بمــیــریــم کــه نبــایــد بمــیــریــم!! 
"کلـیـدر . محـمـود دولــت آبــادی"
و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم … و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم …
مــی شــود بــاز،
بـــا هــمــیــن د ِل خــوشــی هــای ســاده
زنــدگــی هـــا کـــرد...!! 
و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم … و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم...
بـه سـان ِ رود ،
کــه در نــشــیــب ِ دره ،
ســر بــه ســنــگ مــی زنــد ،
رَوَنــده بـــاش !!
اُمــیـــد ِ هــیـــچ مُــعـــجــزی ز ِ مـُـرده نــیــســـت... 
زنــده بـــاش... 
«هوشنگ ابتهاج»
و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم … و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــادنــبــریـــم...
ســرما، اگــر غــلاف کـنـد تــازیــانــه را
غــرق شـکوفـه مـی کـنی ای عشـق! خـانـه را
کــوچــکــتـریــن نسـیمــت اگـر یــاریــم کــنــد
طــی مــی کــنــم خــزان ِ بــزرگ ِ زمــانـه را ... 
و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم … و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم …
چــه تــلاش بــی فــایــده ای!!
خــودش رو از قــرصــهــای آرامــبــخــش پـُـر کــرده بــود،
اونــکــه قـلــبــش رو از یــاد ِ خـُـدا خــالــی کــرده بــود .. 
و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم … و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم …
شــایــد امــروز نــه ؛
امــا مــن ایــمــان دارم کــه
ســرانــجــام هــمــه چــیــز درســت خــواهــد شــد ...
آری ، روزهــای خــوب خــواهــنــد آمــد...! 
و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم … و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم …
مــمــکــن اســت بــه آرامــی راه بــروم امــا،
هیــچــگــاه به عــقــب نخــواهــم رفــت؛
مگــر زمــانــی کــه
خــود را آمــاده ی پــرش ِ طــول بـبــیـــنــم !! 
و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم … و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم …
بــر آنــچــه گــذشـــت ،
آنــچـــه شــکســـت ،
آنــچـــه نــشـــد ...
حــســرت نــخــور؛
زنــدگــی اگــر آســان بــود بــا گــریــه آغــاز نمــی شـــد ... 
و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم … و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم ...
وقــــتـی روزگــار تــو را در شــرایــط ســخــت قــرار داد،
نــگــو: " چــرا مــن؟؟ "
بــگــو: " نــشــونــت مــیــدم!! " 
و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم … و مــا را ایــســتـــاده آفــریــد، تــا ایــســتــادگــی را از یــاد نــبــریـــم …