خـُـــدا فـــ ــرهـــ ـــاد را بـــیــــامــُــرزد . .

خواننده ای که با بوی عیدی ، بوی توپ ، بوی کاغذ رنگی ...

زمستان را سر می کرد،

و با بوی یاس ِ جا نماز ِ ترمه ، خستگی اش را در می کرد ،

پس از هفدهم شهریور ِ هزار و سیصد و پنجاه و هفت ، برای مردم خواند :

" توی قاب خیس این پنجره ها / عکسی از جمعه غمگین می بینم /

چه سیاهه به تنش رخت عزا / تو چشاش ابرای سنگین می بینم /

داره از ابر سیاه خون می چکه / جمعه ها خون جای بارون می چکه "

محبوب ِ مردم شد و برای مردم خواند...

و انگار در همین آلبوم ِ " برف " که چند سال قبل منتشر کرد ،

با مردم درد ِ دل می کرد که :

« آه آن روزهای رنگین / آه آن فاصله های کوتاه /

وقتی که من بچه بودم / غم بود / اما / کم بود ... »

این گونه زندگی کرد و این گونه با مردم حرف می زد...

که انگار هنوز هم زنده است ..

هنوز هم وقتی که ترانه ی والا پیامدار محمد (ص) را گوش می کنی ،

فکر می کنی یک نفر دارد برایت داستان ِ مبارزه با ظلم و ستم را تعریف می کند ،

و تو را مجاب می کند که هنوز هم اگر آزاده ای هست ،

وام دار تعالیم پیامبر است ...

به هر حال ، چند سالی است فرهاد از میان ِ ما رفته است..

و امروز یک نفر آن طرف آبها می خواند :

" بیا تو / خودت بیا تو / بیا تو  پهلوی من ،  تیکه تیکه کردی دل منو !! "

و یک نفر هم همین طرف ،

وقتی می بیند این آهنگ ها فروش خوبی دارد می خواند :

" ساعت ، دیوار ، چشمات ، قلبم ، آلبوم ، گریه ، نامه ، عاشق،

آینه ، گلدون ، شونه ، خونه ، نیمکت ،

گیتار ، پاییز ، مهتاب ، عزیزم نمی یای ... !! "

نمی دانم ،

یا درد ِ مردم و جوانان ِ ما این مسائل شده ،

و دغدغه های آنان را آلبوم ، شونه ، نیمکت و دیوار تشکیل می دهند!!

و یا ترانه های ما از جوانان و دغدغه هایشان فاصله گرفته است !

مقصر کیست ؟

نمی دانم !

وزارت ارشاد ، ماهواره ، ترانه سراها ، خواننده ها  و یا خود ِ ما،

جوان هایی که فقط شنیدن ِ یک آهنگ برای ما مهم است،

حالا هر چه می خواهد باشد ...

این روزها هم می گذرد،

ولی نمی دانم فرزندان ما با شنیدن آهنگ های امروز ِ ما ،

این موسیقی و این ترانه ها ،

برای خود چه تصوری از روزگار ِ جوانی  پدران و مادران ِ خود ترسیم می کنند!!

خدا فرهاد را بیامرزد .....

چون من الان می دانم چرا هفده شهریور جمعه ی سیاه نامیده شد ،

چون داشت از ابر ِ سیاه خون می چکید !

" از دود ِ لاستیکهای به آتش کشیده ،

از دود ِ باروت ، چکمه ها و چادرهای مشکی ِ خونین ... "