" سیـــصد و شصـــت و پنـــج " حســــرت را، همچنــــان می کشــــم بــه دنبــــالم . .

" یـــــــــــا حـــــــــــــق "

خیــلی زود اســت تبـــریک ِ عیـــد گـُـفتـن...

وقتــی تمــرکــز ِ هیــچ گـُـلی بــه روئیــدن نیــسـت!

وقتــی هیــچ پــرستــویــی قــانــون ِ کـــوچ را یـــاد نگــرفتــه!

وقتــی کــه قـاصـدکــان هیــچ خبــری بــرای رســانــدن نــدارنــد!

خیــلی زود اســت ایــن بهـــــار ِ لعــنتــی بیــایــد

وقتــی هنــوز دستــانــم آدم بــرفــی نــزائیــده!

وقتــی پــدر هنــوز هــم نیــسـت تــا لای قـُـرآن پــول بگــذارد!

و هنــوز انتظــــــــار بــه آخـــر نـــرسیـــده...!

خیــلی زود اســت بـــرای اینــکه دِل بـِکــنـم از قــانـون ِ ســـرمــا

وقتــی هنــوز مـــادر بـُـزرگ،

شال گـــردنـی را کــه قــول داده بــود نبــافــت و

مُــــرد...

خیــلی زود اســت بـــرای خـــانـــه تکــانـــی...

وقتـــی کـــه رد ِ انگشــتـانــش بـــر قـــاب ِ عکــســـها بـــاقـــی اســـت

و هنـــوز بـــوی عطـــر ِ مـــــــادر در میـــان ِ گـُـلــها جـــای گـــرفتـــه...

خیـــلی زود اســت بـــرای سبـــزی ِ درختـــان

وقتــی کــه هیــچ کــلاغــی بــه خــانـه نرسیـــده

و آروزی هیــچ کــارتــون خــوابــی بــرآورده نشـــده!!

خیـــلی زود اســت ایــن بهــــار ِ لعــنتــی تمـــام ِ بـــدی هــا را بپــوشــانـد،

خیـــلی زود اســت

ایـــن ســــال ِ پـُـر از درد تمـــام شـــود…

بهــتـر اســت بــروم و بــه ســـراب بــرســم ،

تــا اینــکه از تــرس ِ ســراب قــدم در هیــچ راهــی نگـُـذارم...

امــا دلیــل ِ مـــانـدن ِ مـــن ، رفتـــن نبــود!

مــن مــانــده ام تــا قــانــون ِ خبـــر رســانــی ِ قـــاصــدکهــا

دروغ  از آب در نیـــایـــد...!!