باز هم صبح شد ،
پروردگــــ ـــــارا :
از اینکه یکبار دیگر مرا لایق حیــات دانستی سپاسگزارمــ !
از اینکه فرصت یک شروع مجدد را به من عطا کردی متشکرمــ !
از تو میخواهم به من درک و درایتی بیش از پیش ببخشی تا امروز اشتباهات دیروز را تکرار نکنمــ ،
فرصتهایی که در اختیارم قرار میدهی از دست ندهمــ ،
و از یاد نبرم که شاید فقط برای امروز بتوانم دوستانم و یارانم را دوست بدارمـــ ...
گاهی در شتاب زندگی گوشه ای بایست و بگو :
خــــ ــــــدایا می دانم که هستیـــ …
خـــــ ـــــــداوندا!
خسته ام از فصل سرد گنـــاه و دلتنگ روزهای پاکمـــ …
بارانــــی بفرست ،
چتر گناه را دور انداخته امـــ !
عبادت بعضی از ماها،
مانند شیــــطنت بچه هایی است که در می زنند و فرار می کنند !
خــــــ ـــــــدایا!
در ۲راهی زندگی ام تابلوی راهت را محکم قرار بده ،
نکند که با نســـــیمی راهم را کج کنمـــ !
راز این داغ نه در سجـــدهی طولانی ماستـــ
بوسه ی اوست که چون مُهر به پیشانی ماستــــ
شادمــــانیم که در سنــــگدلی چون دیوار
باز هم پنجره ای در دل سیمانی ماستــــ ...
نســــیم دانه را از دوش مورچه انداختـــ .
مورچه دانه را دوباره بردوشش گذاشت و به خـــــ ـــــدا گفتـــ :
” گاهی یادم میرود که هســــتیــ ،
کاش بیشتر نســــیم می وزید..!”
خـــــ ــــــدایا …
دفتر عمر مرا روز جزا باز نکنــــ !
من به امیــد عطای تو خطاکار شدمـــ ...
خـــــ ـــــدایا ...
لطفا به بعضی از آنهایی که به خیال خود فکر میکنند،
ایمــــــان آورده اند
یادآوری کـــنــــ :
که تو خــــــ ــــــدا هستی نه آنها!!!
تا لحظه شکــــست به خــــــ ــــــدا ایمـــــان داشته باش،
خواهی دید که آن لحظه هـــــرگز نخواهد رسید!!
خـــــ ـــــــدایا ،
راهی نمیبینمـــ ،
آینده پنهان استــــ ...
اما مهم نیستــــ !
همین کافیست که تو راه رامیبینیـــــ ،
و من تــــ ــــو را ...
الـــــ ــــــهی ،
نه من آنم که ز فیض نگـــهت چشم بپوشمــ
نه تو آنی که گــــدا را ننوازی به نگاهیـــ
در اگر بـــاز نگـــردد نروم باز به جاییـــ
پشت دیوار نشـــینم چو گـــدا بر سر راهیــــ …
خـــــ ـــــــداوندا ...
مگــــذار آنچه راکه حق می دانمـــ ؛
به خاطر آنچه که بد میدانند، کتمان کنمـــ …
شیــــخ رجبعلی خیاط :
چشــــمت به نامحرم می افتد ،
اگر خوشــــت نیاید که مریضیــــ !
اما اگر خوشت آمد،
فورا چشمت را ببند و سرت را پایین بینداز و بگو :
یا خیر حبیب و محبوبــــ …
یعنی : خـــــ ــــــدایا من تو را میخواهم ،
اینها چیستـــ ؟
اینها دوست داشتنی نیستند …
خــــــ ــــــدایا ،
وقتی تو پشتمیـــ ،
مهم نیست کیا جلوم هستنـــ …
نگران فردایت نباشـــــ ،
خــــ ـــــدای دیروز و امروزتـــــ ،
فـــــردا هم هستـــــ …
گاهی در شتــــاب زندگی گوشه ای بایست و بگو :
خـــــ ــــــدایا می دانم که هستیـــــ …
باید خلــــیل بود و به یــــــار اعتمـــــــاد کرد!
گاهی بهشـــــت در دل آتـــــش میسر استــــ ...