تو فیلم زندگی یه سیاهی لشگر بودم

میسوزد روزگارم از درد همچو سیگار
تو نکش دستی از مهر بر این بیمار
تو نوش دارویی برای کهنه دردهایم
مرد"نه مرگ شدم گذشت کار ما از کار
تو مرهمم"آمدی؟چرا به زخم عادت کردم
افسوس که دیر شدی و شدم از عشق بیزار
کاش نبودی تو سیاهی" ای احساس بیمارم
هرگز نرسیدن نیک شد از دیر شدن اینبار