گزیده ای از کتاب سنن النبی

رسول خدا(ص) همیشه از سمت راست لباس می پوشید و می فرمود:

حمد و ستایش از آن خداوندی است که به من جامه ای عطا کرد تا آنچه باید,

بپوشانم و آراسته در میان مردم بیایم.

وقتی لباس در می آورد از سمت چپ بیرون می آورد.

هرگاه لباس جدیدی می پوشید قبلی را به فقیر می بخشید و می فرمود:

هر مسلمانی که لباس کهنه اش را در راه خدا به فقیر بدهد, در پناه و حفاظت و

رحمت خدا خواهد بود,چه مرده باشد و چه زنده.

بستر ایشان پوستی بود که با لیف خرما پر شده بود و طول آن حدود دو ذراع و عرض

آن حدود یک ذراع و یک وجب بود. عبایی داشت که هرگاه جایی میرفت آن را تا کرده

زیرش می انداخت. گاهی روی حصیری می خوابید بدون آنکه چیزی زیرش بیندازد.

از اخلاق ایشان این بود که مرکب, سلاح و وسایلش را نامگذاری می فرمود.

اسم پرچمش عقاب و نام شمشیرش که با آن می جنگید ذولفقار و نام شمشیرهای

دیگرش مخذم, رسوب و قضیب بود.

قبضه شمشیرش با نقره زینت شده و کمربندش, چرمی بود که سه حلقه نقره ای

داشت. نام کمانش کتوم و نام تیردانش کافور بود. اسم شترش قصوا بود که به آن

عضباء نیز می گفتند,استرش دلدل و الاغش یعفور و گوسفندش که از آن شیر می

دوشیدعینه نام داشت.

سبویی سفالی داشت که با آن وضو می گرفت و از آن می نوشید. مردم هم

کودکان کوچکشان را که عقلشان می رسید می فرستادند و آنها نیز به خانه ایشان

وارد می شدند و کسی مانعشان نمیشد و اگر در آن سبو آبی می یافتند می

نوشیدند و بر سر و صورت و بدن خود میزدند که متبرک شوند.

ایشان زرهی بنام ذات الفضول داشت که دارای سه حلقه نقره ای بود, که یک حلقه

اش جلوی زره و دوتای آن پشتش بود.