دختر زشت

خدا يا بشكن اين آئينه ها را

كه من از ديدن آئينه سيرم

مرا روی خوشی از زندگی نيست

ولی از زنده ماندن نا گزيرم

***

از آن روزيكه دانستم سخن چيست ـــ

همه گفتند: اين دختر چه زشت است

كدامين مرد ، او را مي پسندد؟

دريغا دختری بی سرنوشت است.

***

چو در آئينه بينم روی خود را

در آيد از درم، غم با سپاهی

سیه روزی نصیبم کردی ،اما

نبخشيدی مرا چشم سياهی

***

به هر جا پا نهم ، از شومی بخت ـــ

نگاه دلنوازی سوی من نيست

از اين دلها كه بخشيدی به مردم ـــ

يكی در حلقه گيسوی من نيست

***

مرا دل هست ، اما دلبری نيست

تنم دادی ولی جانم ندادی

بمن حال پريشان دادی، اما ـــ

سر زلف پريشانم ندادی

***

به هر جا ماه رويان رخ نمودند ـــ

نبردم توشه ای جز شرمساری

خزيدم گوشه ای سر در گريبان

به درگاه تو ناليدم بزاری

***

چو رخ پوشم ز بزم خوب رويان ـــ

همه گويند : كه او مردم گريز است

نميدانند، زين درد گرانبار ـــ

فضای سينه ی من ناله خيز است

***

به هر جا همگنانم حلقه بستند ـــ

نگينش دختر ی ناز آفرين بود

ز شرم روی نا زيبا در آن جمع ـــ

سر من لحظه ها بر آستين بود

***

چو مادر بيندم در خلوت غم ـــ

ز راه مهربانی مينوازد

ولی چشم غم آلودش گواهست

كه در اندوه دختر میگدازد

***

ببام آفرينش جغد كورم

كه در ويرانه هم ، نا آشنايم

نه آهنگی مرا ،تا نغمه خوانم ـــ

نه روشن ديده ای ، تا پرگشايم

***

خدايا ! بشكن اين آئينه هارا

كه من از ديدن آئينه سيرم

مرا روی خوشی از زندگی نيست

ولي از زنده ماندن ناگزيرم

***

خداوندا !خطا گفتم ، ببخشای

تو بر من سينه ای بی كينه دادی

مرا همراه رویی نا خوشايند ـــ

دلی روشنتر از آئينه دادی

***

مرا صورت پرستان خوار دارند ـــ

ولی سيرت پرستان ميستايند

به بزم پاكجانان چون نهم پای

در دل را به رويم میگشايند

***

ميان سيرت وصورت ،خدايا ! ـــ

دل زيبا به از رخسار زيباست

بپاس سيرت زيبا ، كريما! ـــ

دلم بر زشتی صورت شكيباست.