فوتبال جای خود را به خالی کردن عقده های نژادپرستانه داد

18 اسفند ، ورزشگاه آزادی، تهران
روزی که برای همیشه لکه ننگی برای فوتبال و جامعه به اصطلاح فرهنگی و ورزشی ایران در اذهان عمومی ثبت شد و تا مدتها به یادگار خواهند ماند.اتفاق قابل ملاحظه و کاملا برنامه ریزی شده ای به وقوع پیوست تا روح واقعی ورزش قهرمانی جای خود را به عمیق تر شدن فاصله بین نژادها بدهد.اشتباه نکنید این فاجعه تنها از سوی چند تماشاگرنمای همیشگی رخ نداده است بلکه چنان یکصدا و هماهنگ به وقوع پیوست که سیمای جمهوری اسلامی از عدم پخش این صحنه ها عاجز ماند.
صدا و فریاد نژادپرستانه ای که سطح فرهنگی و نوع دیدگاه اجتماعی حاکم بر پایتخت نشینان به ظاهر فرهنگ مدار و پیشرو بر سایر مردم ایران را به نمایش گذاشت.شعار «کی... تو کو... هرچی ترکه» وقاهت عده ای نسبتا زیاد را ثابت کرد که در عین نژآدپرست بودن همیشه مدعی برادری و برابری بین تمام مردم کشورند! این شعار از لحظات آغازین بازی امروز از طرف تعداد زیاد تماشاگران تیم پایتخت داده شد و دامنه آن حتی یقه کادر داوری و بازیکنان تیم تبریزی را هم گرفت.فحاشی و توهین های ناموسی که گزارشگر بازی نیز به حجم زیاد آن اذعان کرد.تا جایی که تیم داوری به لحاظ عدم امنیت روانی در شروع نیمه دوم بازی از ادامه قضاوت تا لحظاتی انصراف دادند. ملتی که همیشه فوتبال دیگر کشورهای منطقه مخصوصا عرب ها را به سخره گرفته و با لحنی توهین آمیز تیمهای این کشورها را به ضدفوتبال بودن محکوم میکردند حال 90 دقیقه چنین شیوه بازی را الگوی خود قرار داده و به جهت اخراج بازیکنی به سبب ضربه به بازیکن حریف،زمین و زمان را به هم دوخته و الفاظی رکیک و ضدنژادی به کل جامعه ترکزبانهای ایران نثار کردند.
عدالت رسانه ای هم در اوج خود بود و این شعارها از همان ابتدا به صورت زنده و مکررا از گیرنده های تلویزیونی پخش شد.
برخی از این پایتخت نشینان هم به جهت تلافی عقده های شخصی و سیاسی پرچم کشور ارمنستان را به نشانه زهر چشم گرفتن از مردم آذربایجان و یادآوری قتل عام هزاران آذربایجانی بی گناه به دست داشناکهای ارمنی در اواخر جنگ جهانی دوم ،به دست گرفته بودند.

یایین.....