شب قدر

                                           بگذار تا بميرم در اين شب اللهي

                                          ورنه دوباره آرم رو روي رو سياهي

                                        چون رو كنم به توبه سازم نوا و ندبه

                                         چنان كه باز گردم گيرم ره تباهي

                                      چون رو كنم به احياءدل زنده كردم اما

                                       دل مرده ميشوم باز با غمزه گناهي

                                 گرچه به ماه غفران بسته است دست شيطان

                                       بدتر بود زابليس اين نفس گاه گاهي

                                       اي كاش تا توانم بر عهد خود بمانم

                                      شرمنده ام زمهدي وز درگهت اللهي

                                       تادركفت اسيرم قرآن به سر بگيرم

                                     چون بگذرم زقرآن افتم به كوره راهي

                                    من بندگي نكردم باخويش خدعه كردم

                                   ترسم كه عاقبت هم افتم به قعر چاهي

                                    بااينكه بدسرشتم باتوست سرنوشتم

                                   دانم كه در به رويم وا ميكني به آهي

                                       اي نازنين نگارا تغيير ده قضا را

                                   گر تو نمي پسندي تقدير كن نگاهي

                                  دل را تو ميكشاني برعرش ميكشاني

                                   بال ملك كني پهن از مهر روسياهي

                                 دل را به چرخان به حُر تا ايم از ميان بٌر

                                 بي عجب و بي تكبر از راه خيمه گاهي

                              امشب به عشق حيدر ما را ببخش به يكسر

                                  جان حسين و زينب برما بده پناهي

                                  اخر به بيت زينب بيمار دارم امشب        

                                  ازما مگير او را  جان حسن اللهي

                                 در اين شب جدايي در كوي آشنايي

                                هستم چنان گدايي در كوي پادشاهي