دو بیتی ها

روزی که زتو سلام باشد مارا                ان روز فلک غلام باشد مارا

از  تو   نکنم   توقع   پرسیدن                اندیشه ی تو تمام باشد مارا

ای که از  تازگی   زخم  دلم  تازه  تری                    یعنی از غصه دل تنگی من با خبری

مثل مهتاب که از خاطر شب می گذری                   هر شب آهسته از آفاق دلم می گذری

سینه ام زآتش دل در غم جانانه بسوخت                 آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت

تنم   از   واسطه   دوری  دلبر   بگداخت                  جانم  از  آتش  هجر  رخ   جانانه   بسوخت 

ترسم آخر زغم  عشق  تو  دیوانه  شوم                     بی خود از خود شوم و راهی میخانه شوم

آنقدر باده بنوشم که شوم مست وخراب                    نه  دگر  دوست شناسم نه دگر جام شراب