پرندگان به برکه های آرام پناه میبرند و انسانها به دلهای پاک، زیرا دلهای پاک همچون برکه های آرامند. و دیگران بدون هیچ ترسی به آنها اعتماد میکنند. پس خوشا به حا کسی که مایه آرامش دیگران است....

ما نه آنیم که در بازی تکرای چرخ فلک هر که از دیده مان رفت ز خاطر ببریم! یا که چون فصل خزان آمد و گل رفت به خواب دل به عشق دگری داده ز آنجا ببریم وسعت دیده ما خاک قدم های تو بود خاک پای قدمت را به دو دنیا ندهیم......