شعر

و دو باره در فکر

دل دیوانه من

در شب و روزی نو

و نمیدانم من که چرا مایی نیست

که شوم پر پر دوست

دوستم اینجا نیست

و نمیدانم کیست

پس اگر نیست چرا

در دلم غوغایی است

دل من در پی او تب و تابی دارد

همچنان خواهم گشت

من که دانم او کیست

که دلم ابری و گه بارانی است

چو قدم در قدم دوست نهم

دل من میتپد و میخندد