آشوب خزان

تو در متن اندیشه من جای داری

با تو شعر می سرایم

با تو زندگی را انشا می کنم ...

اما بی تو پرواز خواهم کرد

آن هنگام که شب بی آواز توست

آن هنگام که صبح خالی از آواز چلچله هاست

و برگ های صنوبرستانم به آشوب خزان فرو می ریزند

     آوای مرغان عشق خاموشند

             تنها جیغ کلاغان سقف آسمان را می خراشند

                      پاییز در سیطره آن هاست

پرواز خواهم کرد

   دور خواهم شد

 و تنها در خاطره تو گاهی گل لبخندی خواهم بود

             یا که خم ابرویی

آن روز به عشق اعتماد خواهی کرد