مترسک افتاده

من از اسب نیوفتادم

از اصل افتادم

از فراز کوههای بلند

از ستیغ صخره های خشمگین

لانه عقاب ها

 فرو علتیدم

پایم شکست

کمرم آسیب دید

نفسم به درد برآمد

آسان بود اما...

چرا دلم شکست؟؟؟

مرا از فراز کوه

راندند

دیگر ساولان مرا نمی خواند

و سهند ...

مزرعه خشک . خالی از رویش

با مترسک های افتاده اش

و کلاغان سیاهش مرا به خود می خواند

مرا که همه از بهار ترانه می ساختم

مرا که به سبزه ای به شوق می آمدم

مرا که ...

اکنون آشوب خزان همه را به یغما  برد