طنین

زیر آوار تنهایی رفتم

نفس ها فرو ریخت

شب سکوت شد

                       به روی شط وحشت برگی لرزانم

                                           ریشه ات را بیاویز

                                     من از صداها گذاشتم

                                      روشنی را رها کردم

                                رویای کلید از دستم افتاد

                              کنار جاده دنیا دراز کشیدم

ستار ه ها در سردی رگ هایم لرزیدند

                                                 خاک تپید

                                            هوا موجی زد

علف ها ریزش رویا را در چشمانم شنیدند

میان دو دست تمنا روییدی

در من تراویدی

آهنگ تاریک اندامت را شنیدم

                                      نه صدایم ،

                                   و نه روشنی

                             طنین تاریکی تو

سکوتم را شنیدی :

چو نسیمی از روی خودم بر خواهم خاست

درهارا خواهم گشود

در شب جاویدان خواهم وزید

                                      فضای ما ابدیت بود

                                   چشمانت را گشودی :

                                    شب در من فرود آمد

                                                                                   ***  سهراب سپهری ***