بر سفره ای که خالیست، ایمان نخواهد آمد

این ابرها عقیمند ، باران نخواهد آمد
دریا مپیچ بر خود ، طوفان نخواهد آمد
.
ای زخمهای مانده ، در انتظار مرحم
جز زخم ، زخم خونین ، برجان نخواهد آمد
.
دیشب پدر دوباره بی نان به خانه برگشت
بر سفره ای که خالیست ، ایمان نخواهد آمد

.

جای کمان آرش ، رنگین کمان نشسته است

دیگر کمان کشی در میدان نخواهد آمد

.

سهراب خفته در خون ، رستم فتاده از پای

این بار آن تهمتن ، از خوان نخواهد آمد

.

بیهوده با چراغت ای شیخ گرد شهری

زود است زود ، امروز انسان نخواهد آمد

.

شعر: هادی وحیدی(زنجانی)