غزل الود

بی تو ای شوقِ غزل‌آلوده‌ی شب های من
لحظه‌ای حتّی دلم با من هم‌آوایی نداشت

شعرهایم می‌نوشتم، دست هایم خسته بود
در شبِ بارانی‌ات یک قطره خوانایی نداشت

بی تو امّا صورتِ این عشق زیبایی نداشت
چشم هایت بس که زیبا بود زیبایی نداشت