نمیدانم از دلتنگی عاشقترم یا از عاشقی دلتنگ تر

فقط میدانم در آغوش منی ، بی آنکه باشی

و رفتی ، بی آنکه نباشی . . .

چگونه دست دلم را بگيرم ودر كنار

دلتنگيهايم قدم بزنم

در اين خيابان

كه پر از چراغ و چشمك ماشينهاست

...نه آقايان:

مسير من با شما يكي نيست

از سرعت خود نكاهيد

من آداب دلبري را نمي دانم

کاش می توانستم تمام دلتنگیهایم را بر کوله بار خدا میریختم تا با تنهائیش به کول بکشد

بدون هیچ خمی بر ابرو

اما افسوس که داده را پس نمیگیرد




خدایا

این دلتنگی های ما را هیچ بارانی آرام نمیکند

فکری کن

اشک ما طعنه میزند به باران رحمتت .

چقدر سرد است!

وقتی...

دلتنگتم و نیستی


امروز هم گذشت یه روز دیگه از روزهای بی تو بودن

هنوز از این روزهای وحشتناک باقی مونده …

تنهای تنها میون این همه آدم سخته.

به کدامین خدای روی بیاورم


تا دادم بستاند؟!


و "دردم" را با کدامین قوم


در میان بگذارم!


در تنگنای این قوم هزار قبیله؟!


صد ها برابر "عمر" پروانه ای


در خزانم...؟


"آدم" را به یاد می آورم!...


و "ایوب" را


که برایم دست می زند!؟


من به "نَزاره"ی تندیس فردوسی


نشسته ام که از سقف "گالری"


آویزان ست!؟


پروانه ها دیگر رنگ ها را نمی شناسند و


زنبورهای عسل به لانه باز نمی گردند!!


و این مهری، که مجازی ست؛


گرمایی ندارد!


اما من از درون گُر گرفته؛


و دست و پایم یخ زده است!؟