باز تنها می شوم ، با یاد مهمانی که نیست..!!..

در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست

می رسم با تو به خانه ؛ ازخیابانی که نیست

می نشینی روبرویم ، خستگی در میکنی

چای می ریزم برایت ، توی فنجانی که نیست

باز می خندی و می پرسی که حالت بهتر است ؟

باز می خندم که خیلی ، گرچه می دانی که نیست

شعر می خوانم برایت ، واژه ها گل می کنند

یاس و مریم می گذارم ، توی گلدانی که نیست

چشم می دوزم به چشمت ، می شود آیا کمی

دستهایم را بگیری ، بین دستانی که نیست؟؟!!

وقت رفتن می شود ، با بغض می گویم نرو

پشت  پایت اشک می ریزم ، روی ایوانی که نیست

می روی و خانه لبریز از نبودت می شود

باز تنها می شوم ، با یاد مهمانی که نیست..!!!

باز تنها می شوم ، با یاد مهمانی که نیست..!!...