حرف های نگفتـــــه

اگــــر بعد از رفتنت

گریـه کردم ، غصـه خـوردم ، شکستــم

به خاطـر تو نــــبود

اصلــــا!

فقط و فقط به خاطــر حسـی بود که نسبت به خـــــودم داشتـم

به خاطــر انتظاری بود که از خـــــودم داشتـم

من تـا این حـد سقــوط کـردم؟ بــــاورم نمیشه!

درستـه اگر خــــطایی بود از طـرف من بـود

من تـو رو بالا بـردم و تـو گنجـایش این پــرواز را نــــداشتی

انتظار من بیجـا بود که از یک هــــیچ به خـوب تبدیل بشـی

شــــــاید تا همیشه بزرگترین اشتبـاه من باشی

اما بــــــزرگترین تجربه من هم خواهی بود

اگر شکستـم به خاطــر حسی بود که در دلــــم در حال شکستن بود

به خاطـر هــــوسی بود که در وجـود تو دیـدم

در نــــگاه من از بالاترین جای ممکن به عمـق بی نهــایت سقــوط کردی

اگر شکستــم بخاطــر انتخــاب اشتبــــاه دلـم بود

بخاطر احســاس زیــــاد قلبــم بود

تــــو حتی ظرفیـت عشــق رو هم نداشتــی

و من چه احمقانه خیـــــال پردازی میکردم

و تو چه جـــــسورانه دورغ می بافتــی و بالا می رفتــی

اما من جون سخت تـــــــر از این حرف ها هستم

اگر تا به امروز زیر این هــــمه فشار زنده موندم

از این هم ســـالم بیرون میام

این شکستن ها رو می ســـــازم ، محکــم تر از قبل

اما بدون روزگار گــــــردشش رو به تو هم نشان میده

فقط دیــــــر و زود داره

اگه حالا فرامـوشــت کردم ،

فک نکن برام آســون بود

خودت راه مونــدن رو سخت کردی

که مجبــور شدم آســون برم

+ یادت نره همه ی اینا باعث شد

تا مـن اعتمــادم نسبت به همــه چیــز و همــه کــس از بیـن بـــره

تـــــــــــو مقصـری

اگـر مـــن مثــل سابــق نیستـــم