درباره من

هوا ابریست ... دلم گرفته ...


قلم بدست گرفتم بنویسم که صدایی پرسید : از چه می نویسی ؟؟


پاسخش را دادم : از تکرار که در حال نفوذ در بین روزهاست .


گفت : مینویسی که چه شود ؟؟ که درد دلت تازه شود ؟؟!!


گفتم کیستی ؟؟ آشنایی میدانم ... حست غریب نیست ، لمست میکنم ...


گفت آری بیگانه نیستم ،هرازگاهی مهمانت میشوم و تو به سرعت قلم بدست


میگری برای نوشتن... ؛ او حرف میزد و من بی اعتنا به حرفهایش مینوشتم


هر لحظه صدایش دورتر میشد و دلم آرامتر میگرفت ...


دیگر کاغذم سفید نبود ... صدایش را نمیشنیدم ... آرام بودم ...


آری او غم بود که به واژه درامد و دل آرام گرفت






 
 

درج شده در تاریخ ۹۳/۱۰/۱۱ ساعت 21:56

کاربران آنلاین (0)