عشق با دوری و نزدیکی در نوسان است. اگر دوری بطول انجامد ضعیف میشود، اگر دوام یابد به ابتذال
میکشد و تنها با بیم و امید و تزلزل و اضطراب و دیدار و پرهیز زنده و نیرومند میماند. اما دوست داشتن با
این حالات نا آشنا است. دنیایش دنیای دیگری است...
عشق زیبایی های دلخواه را در معشوق میافریند و دوست داشتن زیبایی های دلخواه را در دوست می
بیند و می یابد...
عشق خشن است و شدید و در عین حال ناپایدار و نامطمئن و دوست داشتن لطیف است و نرم در عین
حال پایدار و سرشار اطمینان...
عشق گاه جابه جا می شود و گاه سرد می شود و گاه میسوزاند. اما دوست داشتن از جای خویش، از
کنار دوست خویش، برنمی خیزد؛ سرد نمیشود که داغ نیست؛ نمیسوزاند که سوزاننده نیست
دکتر علی شریعتی
|