در مدح پیامبر (ص)

عرش و فرش و ملک و آدمی و

کوه و در و دشت و یم و قطره مهر و مه و سیاره و منظومه ی شمسی و

کرات و همه افلاک الی این کره ی خاک

ز برگ و بر و ریگ و حجر و شاخه و نخل و ثمر و

بام و در و مرد و زن و پیر و جوان

ابیض و اسود

همه گویند درود و صلوات

از طرف ذات خداوند تبارک و تعالی

همه عالم خلقت به خصال و به کمال به جلال و به جمال قد و بالای محمد

که خداوند و ملایک همه گویند درودش

همه خوانند ثنایش

همه مشتاق لقایش

همه عالم به فدایش

همه مرهون عطایش که خدا خلق نموده است به یمن گل رویش

فلک و لوح و قلم را

ملک و جن و بشر را

همه ارض و سما را.

شب شوق و شب وجد و شب شور و شب پیدایش نور و

شب تکرار تجلای رسولان الهی

رسد از ارض و سما و ملک و حور و گواهی

که شب هجر سر آمد سحر آمد سحر آمد خبر آمد خبر آمد

که شد از آب تهی رود سماوه

شده چون دامن تفتیده ی صحرای قیامت کف دریاچه ی ساوه

خبری تازه به گوش و رسد از غیب سروش و

شده آتشکده ی فارس خموش و

عجبا اینکه فرو ریخته یکباره به هم کنگره ی کاخ مدائن

نفس پادشهان حبس شده در دل و گشتند همه لال ز گفتار به امر احد خالق دادار

دگر راه سماوات به شیطان شده مسدود

بتان یکسره بر خاک فتادند و نگویند مگر ذکر خداوند و رسول دو سرا را.