درباره من

معنای لغوی اصل و نسب، نژاد و تبار میباشد. وقتی مینویسیم "آیدا در خانواده ای بااصل و نسب متولد شد،" در واقع به برتری نژاد و تبار او اشاره میکنیم و با این اشاره به حقیر بودن نژاد دیگریها صحه میگذاریم.
هر بار این واژههای زننده را میشنوم یا میخوانم، حالم بد میشود. نمیتوانم تلخی نکنم. بر من خرده نگیرید. شاید این تلخی از آنجا ناشی میشود که هیچ اصل و نسبی برای خود متصور نیستم. در روستایی محروم زاده شدم. برای ادامهی زندگی مجبور به مهاجرت شدیم. در یکی از حاشیههای محروم زنجان بزرگ شدم. در مدرسه باید با چنگ و دندان در برابر تمام درشتی شهریهای باکلاس که ما را دهاتی و حاشیهنشین و در نتیجه از نژادی پست
میدیدند، از خودم، از بودنم دفاع میکردم. آن روزها بچه و ضعیف بودم. بعضی وقتها از فرط شرم و خجالت نتوانستم از خودم دفاع کنم...
من و تو به کجا میرویم؟ در زمانهای که انسانها برای مبارزهی انضمامی با نژادپرستی، بچههای سر راهی را به فرزندی میپذیرند تا تیشه بر ریشهی هر آنچه نژادپرستی و تبارپرستی و نژاد برتر است بزنند، چرا من وتو باید برای بزرگ جلوه دادن کسی به نژاد و تبار او آویزان شویم؟
درنگ باید کرد. در گفتن و نوشتن. اگر نمیتوانیم التیام بخش زخم آدمیان باشیم، لا اقل به بسترهای راکد زخمساز بدل نشویم.


اه تیه تاهیری  
 

درج شده در تاریخ ۹۴/۰۳/۰۶ ساعت 00:38

کاربران آنلاین (0)