یک درخواست کوچک از دوستان فارس زبانم و مخالفین آموزش زبان مادری

تا کی باید ؟

 چگونه باید ؟

مسئله به این سادگی را گفت که : من هم انسانم  ، نمی خواهم آنچه را که داری ازت  بگیرم ، نمی خواهم دشمنت باشم ، در عوض خیلی هم دوست دارم که با تو مثل یک برادر باشم چون که من هم مانند تو مولایی دارم که فرموده : یک دشمن زیاد است هزار دوست کم .

من فقط یک چیز میخواهم ، می خواهم آنچه را که تو(برادر و دوست من) داری، داشته باشم .

من هم می خواهم آنجایی که (مدرسه ، دانشگاه ، ادارات و .....) زبان مادری تو کاربرد دارد زبان مادری من هم کاربرد داشته باشد . دوست و برادر فارس زبانم ، وحدت و یگانی چیزی نیست که با هم شکل شدن ظاهری به دست بیاد . وحدت چیزیست  که با احساسات و ادراکات درونی و دلی ارتباط دارد .

البته دست استعمار و شعار استعماری:« یک ملّت ،یک زبان و یک حکومت» در این تضییع حقوق ایرانی های غیر فارس زبان  تأثیر زیادی داشته است . بیایید این شعار را کنار بگذاریم .

  مسئله زبان بد جوری ما  را سر کار گذاشته است ، امکان فکر کردن به خیلی چیزهای دیگر را از ما گرفته است. تو را خدا  این مسئله را زود حل کنین ، رد  شیم ، بسی کار ناکرده داریم که در کنار  هموطنان عرب ، کرد ، لر ،بلوچ ، فارس و ترکمن و ......... خودمان باید انجامش بدیم در جهت سربلندی و سعادتمندی ملت عزیزمان و سرافرازی ایران اسلامیمان .