بیچاره پاییز دستش نمک ندارد . . .

بیچاره پاییز دستش نمک ندارد . . .

این همه باران به آدم ها میبخشد . . .

اما همین آدم ها تهمت ناروای خزان را به او میزنند

خودمانیم . . . تقصیر خودش است .

بلد نیست مثل بهار خودگیر باشد تا شب عیدی زیرلفظی بگیرد

و با هزار ناز و کرشمه سال تحویلی را هدیه دهد . . .

سیاست تابستان هم ندارد که در ظاهر با آدمها گرم و صمیمی باشد

ولی از پشت خنجری سوزناک بزند .

بیچاره . . . بخت و اقبال زمستان هم نصیبش نشده

که با تمام سردی و بی تفاوتیش این همه خواهان داشته باشد

او پاییز است . . . رو راست و بخشنده . . .

ساده دل فکر میکند اگر تمام داشته هایش را زیر پای آدمها بریزد . . .

روزی.. جایی ، لحظه ای از خوبیهایش یاد میکنند .

خبر ندارد آدم ها رو راست بودن و بخشنده بودنش را به پای محبتش نمیگذارند . . .

عادت ادمها همین است . . .

یکی به این پاییز بگوید

آدمها یادشان میرود که تو رسم عاشقی را یادشان داده ای . . .

دست در دست معشوقه ای دیگر پا بر روی برگهایت میگذارند

و میگذرند تنها یادگاری که برایت میماند . . .

صدای خش خش برگهای تو بعد از رفتن آنهاست . . .