جوابیه دوستانی که میگن اعراب به ما آموختند...

سلام.

قصد دفاع از عربها رو ندارم.ولی لازم دونستم این نکات رو در جواب دوستانی که شبهاتی رو مطرح کرده بودند اینجا بیارم.شاید شما هم استفاده کردین!

ادعای اول کاملا درست: غذا در زبان عربی به معنی ادرار شتر است.اما بهتر است به املای کلمه هم دقت کنیم که غذاء به معنای خوراک به همراه همزه است و ما بر اساس رسم الخط فارسی از نوشتن همزه چشم پوشی می کنیم."غذاء" چیزیه که ما میخوریم،نه "غذا"!

در مورد ادعای دوم: تو زبان عربی، نفر، واحد شمارش انسان و شتره؛ و تو سایر حیوانات استعمال نمی شه. عرب هیچگاه از واژه ی نفر، برداشت بدی هم نداشته.امّا تن، یه واژه ی فارسیه به معنی بدن که بعضی وقتها به عنوان واحد شمارش انسان هم به کار میره. تو زبان فارسی، واحد شمارش انسان، "سر"ه؛ بنابراین میگیم:"سر شماری، هفت سر عائله و ..."؛ جالبه که تو عربی، معادل سر یعنی رأس رو برای شمارش حیوان به کار می برن! مثلاً می گویند: هفت رأس گوسفند.ضمناً این امور رو هم کسی به کسی یاد نمیده، بلکه زبان به مرور زمان توسّط مردم کوچه و بازار شکل میگیره و دائماً هم در حال تغییره.

اما ادعای سوم: پارس‌کردن سگ با کلمه ی "پاس" و نگهبانی هم ریشه است، نه با "پارسوماش" که نام کهن این قوم است. نمی‌دونم کجا نوشته شده که قوم پارس یعنی قومی که واق واق می‌کنند!ثانیا لغت "پارس" عربی نیست، چرا که در عربی "پ" وجود نداره! پس عرب‌ها "این لقب را به پارسیان" ندادن! ثالثا عرب‌ها قوم پارس را "فارس" می‌گویند، ولی بانگ سگ را نباح ،عواء و هریر می‌نامند، نه "فارس کردن"! رابعا نام "قوم پارس" لااقل از زمان هخامنشیان وجود داشته است و اختراع عرب‌ها نیست.

و ادعای چهارم: با مراجعه به ریشه تاریخی این ضرب المثل میتونیم به غلط بودن این ادعا هم پی ببریم.فردوسی پس از سرودن هجانامه (که توش صفات واقعی سلطان محمود نوشته شده) تونست یه نسخه از اون رو به شاهنامه ای که تو کتابخونه سلطنتی بود اضافه کنه که تکثیر شاهنامه هم از روی این نسخه بود.سابقا هر کس شاهنامه رو میخوند چون مکررا به مدح و ستایش از سلطان محمود برخورد می کرد به گمون خودش همت و جوانمردانی سلطان رو که مشوق فردوسی در تنظیم شاهنامه شده رو از جان و دل می ستود.بی خبر از اینکه "شاهنامه آخرش خوش است". زیرا وقتی که به آخر شاهنامه می رسید و منظومه هجاییه رو در آخر شاهنامه قرائت می کرد تازه متوجه می شد که محمود غزنوی نسبت به ادب و ملیت ایران تا چه اندازه ناجوانمردی و ناسپاسی کرده است.

باشد که بدون تحقیق "کپی - پیست" نکنیم...