وایپر SRT در برابر مرسدس SLS AMG BLACK SERIES...

...نبرد طلایی...

هوای آفتابی ظهر پائیزی ، پیست زیبای هاکنهایم در غرب آلمان و آوای دو پیشرانه قدرتمند با 18 سیلندر و بیش از 1200 اسب بخار قدرت که آرامش تابش نرم آفتاب را به کوهی از هیجان گره می زند.تازه ترین نسخه از نسل پنجم دوج وایپر در برابر برترین گونه از افسانه مرسدس SLS قد علم کرده است تا یکی از جذاب ترین دوئل های پاییزی دنیا شکل گیرد،به خصوص که هر دو خودرو به یمن خوش ذوقی دست اندرکاران مجله آلمانی AM&S به رنگ دلربای آفتابی انتخاب شده اند و SLS از آن جهت که آخرین روزهای خود را در خط تولید پشت سر می گذارد، وظیفه حفظ اعتبار ایل و تبار خود را در برابر هجمه این کابوی جوان بر عهده دارد.رقابت دو سوپر کوپه با پیشرانه های توانمند و طراحی رو به گذشته از دو مهد صنعت خودروسازی، برای هر دوستدار هیجانی می تواند جذاب باشد.

دو مبارز با یک تفکر

SLS AMG و دوج وایپر بیش از آنچه در نگاه اول به نظر می آید به یکدیگر شباهت دارند، دایملر و کرایسلر در روزگاری نه چندان دور کمپانی واحدی بودند و عجیب نیست که اثرات هنرمندانه مهندسی آلمانی به قلب کابوی معروف دوج نیز رسوخ کرده باشد چرا که دوج برای نسل تازه نام خود را از ابتدای اسم وایپر حذف کرده و در عوض پسوند SRT (Street and Racing Technology ) را برای سریعترین محصول خود برگزیده است تا به نوعی گسترده قابلیت های این افعی عصبی را در پیست و جاده به خریداران یاد آور شود و وایپر را به برندی شاخص و به ظاهر مستقل از دوج مبدل کند. درست است که SLS AMG به ذات خودروی پیشرفته تریست، اما باید گفت که تا حدی بر اساس الگوهای آمریکایی شکل گرفته و بیش از سایر ساخته های AMG به سلیقه اسپرت سواران سرزمین یانکی ها نزدیک است، از مهمترین نشانه های این نزدیکی می توان به هندلینگ نه چندان اروپایی پسند SLS به خصوص در نمونه های استاندارد اشاره کرد که البته در مدل حاضر در آزمایش که از گونه BALCK SERIES است، تا حد زیادی بهبود یافته به نظر می رسد.در طرف دیگر ماجرا، دوج وایپر در طول پنج نسل تکامل از خودرویی به ذات وحشی، غیر قابل کنترل و تا حدی غیر قابل تحمل، به سوپر اسپرتی عضلانی مجهز به سامانه های مدرن ایمنی و رفاهی مبدل شده است و درپی گذر از روحیات اهالی غرب وحشی ، راه تمدن اروپایی را به پیش گرفته است.البته علیرغم تمام این توصیفات، شخصیت کلی وایپر هنوز به همان نمونه اولیه شباهت فراوان دارد و حتی پیشرانه 8.4 لیتری V10 نیز با تنها دو سوپاپ در هر سیلندر،نمونه ای قدرتمند اما با تکنولوژی مربوط به مصر باستان است و درست به همین دلیل هم بسیار خوش اشتها و پر مصرف ظاهر می شود.حالا که SLS سرانجام به روزهای پایانی خود نزدیک شده است، می توان اعتراف کرد که مهندسان AMG هم علیرغم تمام تجارب گران بهای خود در ساخت خودروهای اسپرت و سریع، در طراحی SLS مرتکب چند خطای بزرگ شده اند.علیرغم بهره گیری از شاسی سبک وزن آلومینومی مدل تولیدی به شکل عجیبی سنگین و البته گران قیمت از آب در آمده است، آنچنان که وزن SLS مورد آزمایش حتی علیرغم بهره گیری از اجزای بدنه فیبرکربنی و البته 110 هزار یورو بهای بیشتر، 124 کیلوگرم از وایپر SRT بیشتر است.ظاهرا دماغه فوق العاده بلند این مرسدس، مسبب اصلی وزن زیاد شاسی محسوب می شود که البته در راستای تقسیم وزن مناسب و جای دادن پیشرانه V8 در فاصله حد واسط دو محور جلو و عقب بدین شکل طویل طراحی شده،مسئله ای که در مدل جایگزین SLS (خودرویی کوچکتر تحت عنوانAMG GT ) با پیشرانه ای کوچکتر و توربو اصلاح خواهد شد.

شوالیه در برابر شش لول بند

طراحی ظاهری SLS را به خصوص در مدل BLACK SERIES باید به راستی متفاوت از سایر سوپر ماشین ها دانست، این در حالیست که طراحان وایپر و حتی کوروت این روزها راه مدل های قدیمی فراری را پیش گرفته اند و از فاصله ای بعید، شاید تفاوت بین دوج وایپر، شورولت کوروت و فراری کالیفرنیا یا 575 چندان محسوس نباشد، این در حالیست که SLS به لطف چراغ های خاص،جلوپنجره کاملا عریض ستاره نشان و البته درب هایی که رو به بالا گشوده می شوند، حتی برای افراد اصطلاحا غیر ماشین باز هم متفاوت از سایرین خودروها به چشم می آید و به نوعی از جهت خاص بودن چهره، به تمامی سوپر ماشین های هم رده برتری دارد.وایپر نسل پنج، همچون اسلاف خود از ویژگی های مخصوص افعی بودن بهره می برد که از جمله مهمترین آن ها می توان به فرم عضلانی درب موتور و گلگیرها و انحنا دوگانه و مخصوص سقف اشاره کرد.شاید دماغه خودرو از نمای روبرو، آن خشونت معروف نسل های اولیه را نداشته باشد، اما در نمای جانبی بی شک با یک وایپر تمام عیار روبرو خواهید بود که هنوز هم از اگزوز های طویل با خروجی تعبیه شده در رکاب های جانبی بهره می برد و از نظر فرم آیرودینامیکی به نوعی یاد آورد کاماروهای قدیمی است که در کشورمان نیز به وفور یافت می شوند،چرا که بال زاویه دار عقب، دقیقا بر طبق همان اصول شورولت کامارو دهه 70 شکل گرفته است.نمای عقب دو اسطوره زرد رنگ این تست را باید کاملا متفاوت دانست،وایپر بر خلاف مرسدس در این زاویه تنومند و خشن به نظر می رسد، هرچند روشن شدن نشان VIPER در هنگام ترمز گیری شاید اندکی به هیبت این آمریکایی آسیب زده باشد اما در هر صورت، SLS AMG با آن بال عقب ظریف و چراغ عقب های خوش فرم و البته دیفیوزری که بر اساس الگوهای تونل باد شکل گرفته است، نمی تواند در حد و اندازه وایپر با صلابت ظاهر شود.البته این نقص در مدل های BLACK SERIES به لطف عرض بیشتر بدنه و طراحی متفاوت سپر و دیفیوزر عقب تا حد زیادی نسبت به مدل های استاندارد جبران شده و باید اعتراف کرد که ظاهر سری سیاه SLS  در مجموع پخته تر و جذاب تر از وایپر SRT به چشم می آید و بدون شک مسئله "چگونه دیده شدن" برای افرادی که حاضر به پرداخت بیش از 110 هزار یورو بهای بیشتر می شوند، از اهمیت فراوانی برخوردار است.

پشت فرمان

با این درهای گالوینگ، ورود به SLS به هیچ عنوان آسان نیست، در یک لحظه خود را در وضعیتی عجیب خواهید یافت، در حالی که یک پایتان درون خودروست، باید تا حد ممکن خم شوید و به نوعی بدنتان را به روی صندلی پوشیده شده از چرم آلکانترا بیاندازید، اما پس از این عملیات سخت، خود را در فضایی راحت با انبوهی از چرم و فیبرکربن خواهید یافت.SLS  در واقع نمونه شهری شده از مدل معروف مسابقه ای SLS AMG GT3 است و درست به همین دلیل مشاهده برخی جزئیات مسابقه ای، نظیر صندلی های مخصوص سبک وزن به همراه ادوات ویژه سنجش دما و فشار روغن در مجموعه نشانگر ها در آن چندان عجیب به نظر نمی رسد.درست برعکس SLS ، گشودن درب طویل وایپر، برابر است با ورود به دنیای تمام نشدنی پلاستیکی کابین که البته شاید نمودی باشد از اختلاف قابل توجه قیمت دو خودرو مورد آزمایش.نشانگر های پشت آمپر SRT نیز واقعا چنگی به دل نمی زند.نه تنها طراحان توجهی به حفظ معیارهای کلاسیک و اغوا گر اسلاف دوج نداشته اند، بلکه نماد بزرگ و قرمز رنگ سر افعی (VIPER) که در فضای خالی دور سنج نقش بسته است تا حدی زیادی به کلاس و پرستیژ خودرو لطمه وارد کرده است.همچنین طراحی سایر نشانگر ها نیز بیش از اندازه ساده و بی روح به نظر می رسد، آنچنان که نگرستین به آنها چندان تفاوتی با دیدن نشانگرهای طراحی شده برای بازی های کامپیوتری ندارد.با این حال پس از فشردن دکمه استارت و غرق شدن در صدای تنومند پیشرانه V8 که از طریق اگزوز های جذب شده در رکاب های جانبی منتشر می شود،تمامی این مسائل را فراموش خواهید کرد.این اگزوز های ویژه از سال های تولید نسل اول به عنوان ویژگی ای تمام آمریکایی همراه وایپر بوده اند و هنوز هم متفاوت با تمامی خودروهای اسپرت دیگر به نوعی روح راننده را به بازی می گیرند، علاوه بر گرما و صدا، لرزش مخصوصی از طریق این اگزوز ها در هنگام دور گرفتن پیشرانه احساس می شود و همین نکته به تشدید حس راندن یک خودرو وحشی و توانمند کمک می کند.البته شاید چنین مسئله ای در رانندگی بلند مدت چندان خوشایند نباشد، اما قطعا در پیست می تواند دلیلی برای افزایش لذت راندن وایپر باشد.پیشرانه که نسبت به مدل های قبلی اندکی توانمند تر شده است، با حضور بیشتر سامانه های الکترونیکی ، محدود تر از همیشه احساس می شود.از این رو، وایپر SRT جدید دیگر آن خودرو کنترل ناپذیر قبلی نیست و تا حد زیادی به خودرویی گوش به فرمان برای رانندگان نه چندان حرفه ای مبدل شده است.این مسئله را باید در مجموع به فال نیک گرفت، به خصوص که رانندگی با وایپر های قبلی بر روی جاده های خیس و همیشه باران زده اروپا دل و جرات زیادی می خواست.در مقابل، SLS حتی در تبار سری سیاه، اندکی متمدن تر به نظر می رسد، هرچند پیشرانه می تواند تا مرز 8.000 RPM را در نوردد، اما ظاهرا تمایل بیشتری به حضور محدوده 6000 RPM دارد و گیربکس در حالت غیر مسابقه ای، دنده ها را در چنین دوری تعویض می کند تا SLS اندکی رام و کمی کُندتر از وایپر ظاهر شود که بر روی پیست مسابقه همچون یک افعی واقعی پیچ و تاب می خورد.با این حال در صورت فشردن دکمه مربوط به تنظیم مسابقه ای در کنسول میانی SLS، پیشرانه، گیربکس و دیفرانسیل که همگی به شیوه الکترونیکی کنترل می شوند ناگهان به یاد روزهای حضور گونه SLS AMG GT3 در مسابقات استقامت FIA GT، در قامتی تماما رقابتی ظاهر شده و تا مرز جنون پیش می روند.در چنین حالتی SLS  به قاتل لاستیک های گران قیمت خود مبدل می شود،حتی با وجود افزایش نیروی دانفورس حاصل از قطعات آیرودینامیکی فیبرکربنی، بازهم کمترین راننده ایست که بتواند با بیش فرمانی ذاتی SLS در پیچ ها مبارزه کند، پدیده ای که البته با لذت فراوانی نیز همراه است.با این حال صلح رانندگان حرفه ای با دریفت های خواسته و ناخواسته SLS آسان تر اتفاق می افتد اما در عوض وایپر همیشه با مشکل کمبود چسبندگی (GRIP) تایرها به سطح مسیر دست به گریبان است و کمتر راننده ای می تواند آن را برای طولانی مدت در حالت دریفت نگه دارد.شاید به همین دلیل باشد که به تازگی خبرهایی از عرضه نسخه ای سریعتر از وایپر SRT با پسوند TA (TIME ATTACK) شنیده می شود که به مجموعه آیرودینامیکی کار آمد تر، ترمز های برمبو و فنربندی مسابقه ای قابل تنظیم مجهز خواهد بود.

در پایان

مرسدس تمام ویژگی های خشن و سخت مسابقه ای را در زرق ورق SLS AMG BLACK SEIRES پیچده است و با قیمتی گزاف در حد و اندازه شکلات های سوئیسی به عشاق سوپر ماشین های این چنینی عرضه می کند.این در حالیست که وایپر به اندازه یه همبرگر دوبل آمریکایی لذت بخش و البته ارزان است.از این رو شاید برای تنوع ، پرداخت رقمی فوق العاده کمتر برای به چالش کشیدن وایپر توجیح پذیر تر باشد اما در واقعیت و برای میلیونرهای ماشین باز که پارکینگی مملو از انواع و اقسام ابر خودروها دارند، SLS AMG سری سیاه ، خودرویی فوق العاده ارزشمند به حساب می آید، ترکیبی چشم نواز از هنر و مدرنیته با چاشنی مرسدس گالوینگ افسانه ای که در تیراژی اندک ساخته شده است و در بلند مدت از ارزش کلاسیک قابل توجهی نزدک کلکسیونر ها نیز برخوردار خواهد شد.از این رو باید BLACK SLS AMG را خودرویی کامل تر و مهم تر و البته برنده این مقایسه نامید ،با این حال اگر روزی قصد داشتید یکی از این دو را برای دور زدن در پیست اجاره کنید، با وایپر آدرنالین بیشتری نصیبتان خواهد شد.