یه روزی من هم چهره ی خندونی داشتم ........ چشمایی که همیشه ی خدا میخندید ........ چند سالی میشه که رفتی و منو چشم به راه گذاشتی ..... دیگه کسی خنده ی چشمامو ندید ...... از اون زمون عینک میزنم ...... تا لا اقل غم چشمام کسی رو ناراحت نکنه ............

دلیل تنهاییم را تازه فهمیدم ! وقتی محبت کردم و تنها شدم وقتی دوست داشتم و تنها ماندم دانستم باید تنها شد و تنها ماند تا “خـدا” را فهمید """ خدا... خدا... خدا """...