خداحافظ ... اما رهایم مکن

باید خداحافظی کرد...


29 روز است در هوایت نفس میکشم اما نفس کشیدن در ماه خدا کافی نیست.


 باید تو را زندگی کرد...


چه سرّیست که همگی بی قرار شدیم در این واپسین ساعت؟؟؟


رمضان عزیز... رمضان دوست داشتنی...


جا دارد به عنوان یکی از بی معرفت ترین بندگان خدا ...

 بگویم که سهم ما از تو فقط گشنگی و تشنگی بود. ما در هوایت نفس کشیدیم. اما


مغلوب هوای نفسمان بودیم....


میروی رمضان اما بدان که ما را با یک سینه پر درد و بغضی فروخورده تنها میگذاری...


و چه بی وجود شده اند واژه ها در این غروب دلتنگی...

  چه بگویمت ماه خدا؟

قدرت را ندانستیم و فراموشت کردیم اما... اکنون سخت درمانده ایم...


 هر  سلامی  را یک  خداحافظی ست خداحافظ  ماه محبوب...

خداحافظ ای سوزاننده ی گناهان خداحافظ ای وسیله به سوی محبوب

 خداحافظ ای شب قدر    خداحافظ .............

                                  کم کم غروب ماه خدا دیده می شود

                                                               صد حیف از این بساط که برچیده می شود

       عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت