چند مورد ازخلق و خوی والای حضرت امام رضا(ع)

- راوی: ابراهیم بن عباس
«هرگز ندیدم که حضرت رضا علیه السلام به احدی با کلامش جفا کند.
هرگز کلام کسی را قطع نمی‎کرد تا از سخن، فارغ شود.
هرگز - اگر قدرت داشت - از برآوردن حاجت کسی روی بر نمی‎گرداند.
هرگز پایش را پیش همنشین دراز نمی‎کرد.
هرگز پیش همنشینان تکیه نمی‎داد.
هرگز غلامان و خدمتکاران را فحش و ناسزا نمی‎گفت.
هرگز تف نمی‎کرد، قهقهه سر نمی‎داد، خنده‎اش تبسم بود.
در خلوت و تنهایی، سفره‎اش را می‎گستراندد و همه غلامان، حتی دربان و کارپرداز خانه را هم بر سفره می‎نشانید.
شب‎ها کم می‎خوابید و بسیار بیدار بود. بیشتر وقت‎ها شب را تا صبح بیدار می‎ماند. روزه زیاد می‎گرفت. همیشه در هر ماه، سه روز را - اول، وسط و آخر - روزه می‎گرفت و می‎فرمود: این، روزه همه دهر است. حضرت بسیار کار خیر و صدقه پنهانی داشت، و بیشتر در شب‎های تاریک...»

فرخنده میلاد با سعادت اختر هشتم ولایت وامت مبارک باد