کم نیستند شادی ها، حتی اگر بزرگ نباشند... چه آسان تماشاگر سبقت ثانیه هاییم و به عبورشان می خندیم چه آسان لحظه ها را به کام هم تلخ می کنیم و چه ارزان می فروشیم لذت با هم بودن را چه زود دیر می شود و نمیدانیم که: فردا می آید شاید ما نباشیم!...

شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی آوای تو می خوانَدَم از لایتـناهی آوای تو می آرَدَم از شوق به پرواز شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی امواج نوای تو به من می رسد از دور دریایی و من، تشنه ی مهرِ تو، چــو ماهی دیدارِ تو گر صبحِ ابد هم دهَدَم دست من سرخوشم از لذتِ این چشم به راهی...  ...

وشعر خواندم و گفتی چه سود مشتی حرف نشد چه حیف بدانی نبود مشتی حرف شبی که با تو در آیینه گریه می کردم دریچه ای به توسویم گشودمشتی حرف همان شبی که به یادتو از غزل بر بود مرا به دست تو از من ربود مشتی حرف منم که در همه ی عمر از تو برسیدم که سهمم از تو چه شد مشتی حرف؟ و چشم های تو گفتند یک غریبه...

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را او که هرگز نتوان یافت همانندش را منم آن شاعر دلخون که فقط خرج توکرد غزل وعاطفه و روح هنرمندش را از رقیبان کمین کرده عقب می ماند هر که تبلیغ کند خوبی دلبندش را مادرم بعد تو هی حال مرا می برسد مادرم تاب ندارد غم فرزندش را عشق با اینکه مرا تجزیه کرده است به تو ...

امروز عکس تنهاییم را قاب گرفتم عکسی در ابعادسه در بی نهایت…! * یه دریا اشک برای ریختن دارم… یه دل گرفته… یه زندگی پر از خالــی… من سرشارم از تنــهایـــــــــی… * تنهـــایـــی همیـــــن اســــت تکــــرار نا منظــــم من بــــی تـــو… بــی آنـــکه بــ...

اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم سکوت را فراموش می کردی ، تمامی ذرات وجودت عشق را فریاد می کردی . . . اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم چشمهایم را می شستی و اشکهایم را با دستان عاشقت به باد می دادی . . . اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم نگاهت را تا ابد بر من می د...

بیر گوزل واردی دونیادا دئییشمه رم هئچ بیر زادا باشیم ، جانیم اونا فدا وطنیم آذربایجانیم .....

دلواپسم! برای زبان مادریم ، برای آن کلمه ها و شعرهای هرگز به زبان مادری نگفته ام آری من هم دلواپسم! دلواپس میلیونها کودکی هستم که زبانشان را از آنها گرفته اند..! من دلواپس ماه مهر هستم ماه مهری که من هرگز در آن "مهری" ندیده ام..! آری ماه ...

کودکی به مامانش گفت: من واسه تولدم دوچرخه می‌خوام...بابی پسر خیلی شری بود و همیشه اذیت می کرد...مامانش بهش گفت: آیا حقته که این دوچرخه رو واسه تولدت بگیریم؟بابی گفت: آره.مامانش بهش گفت: برو تو اتاق خودت و یه نامه برای خدا بنویس و ازش بخواه به خاطر کارای خوبی که انجام دادی بهت یه دوچرخه بده.نامه...

آرامش یعنی، ایستادن در جاده ی منتهی به دشت های سر سبز بهاری و نگریستن به غروب دل انگیز خورشیدبه ضمیمه یک فنجان چای و یک موسیقی دلنشین و نوازش دلبرانه نسیم که آرام بر گونه هایت بوسه می زند....

سخت است غرق شدن در روزهای پر از تکرار و تفکراتی که جز خستگی چیزی برایت ندارد...آنقدر خسته، که فقط می توانی بنگری به دردهایی که نمک به زخم لحظه های تنهاییت می زنند...!و گاهی در حسرت لحظه ها، آنقدر آه می کشی و بغض می کنی تا آشکار نگردد عمق دردهایی که در دلت پنهان مانده...خسته از عبور ثانیه ها که به دل...