عابر...

به یک پلک تو می بخشم تمام روزوشب هارا

که تسکین می دهد چشمت غم جانسوزتب هارا

بخوان!با لهجه ات حسی عجیب ومشترک دارم

فضارایک نفس پرکن به هم نگذارلب ها را

به دست آوردل من راچه کارت بادل مردم!

توواجب را به جاآوررهاکن مستحب ها را

دلیل دل خوشی هایم!چه بغرنج است دنیایم!

چراباید چنین باشد؟نمی فهمم سبب هارا

بیا این بارشعرم رابه آداب تو می گویم

که دلرم یاد می گیرم زبان با ادب ها را

غروب سردبعدازتوچه دلگیراست ای عابر

برای هرقدم یک دم نگاهی کن عقب هارا