ماه من غصه چرا؟!!

ماه من غصه چرا؟!

آسمان را بنگر که هنوز بعد صدها شب وروز 

مثل آن روز نخست

                          گرم و آبی و پر از مهر ، به ما میخندد!!!

یا زمینی را که، دلش از سردی شبهای خزان نه شکست ونه گرفت!

                                                               بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید

و در آغاز بهار، دشتی از یاس سپید زیر پاهامان ریخت   

                   تا بگوید که هنوز ، پر امنیت احساس خداست!

ماه من غصه چرا؟!

تو مرا داری و من هر شب وروز آرزویم همه خوشبختی توست!

ماه من،

            دل به غم دادن و از یاس سخنها گفتن،

                                       کار آنهایی نیست که خدا را دارند.....

ماه من،

           غم و اندوه اگر هم روزی مثل باران بارید،

                                              یا دل شیشه ایت از لب پنجره عشق زمین خورد و شکست،

                                  با نگاهت به خدا، چتر شادی وا کن

                                                      و بگو بادل خود ، که خدا هست ، خدا هست!!

او همانی است که در تارترین لحظه شب،

                                              راه نورانی امید نشانم میداد...

او همانی است که هر لحظه دلش میخواهد،

                                             همه زندگی غرق شادی باشد...

ماه من،

غصه اگر هست بگو تا باشد!

      معنی خوشبختی،

                               بودن اندوه است...!

این همه غصه و غم ، این همه شادی و شور ، چه بخواهی و چه نه

                                                     میوه یک باغند

                       همه را با هم وبا عشق بچین........

                                                                ولی از یاد مبر،

                                                 پشت هر کوه بلند ، سبزه زاری است پر از یاد خدا

                                                            و در آن باز کسی میخواند،

                                                                    که خدا هست ،خدا هست!