حکم دل ( از اشعار خودم )

حیران ز روی ماهت صد گل ز بار دارم

با آبروی رفته دیگر چکار دارم

یارب دلم شکست و یاری ز دل نیاموخت

با هر خزان دوران گویا بهار دارم

پردیس ما کجا بود آخر ز دل قراریست

گم کرده ام مسیرم راهی ز نار دارم

گلشن ز گل بیاموخت راه وفای نرگس

با هر گلی نشستم دستی ز خار دارم

آن نرگس دل افشان زولفش رها بدیدم

شیدا شدم ز رویش مهری ز یار دارم

ما هم جوانیم ای دل با ما چکار داری

در هر سرای این دل چشمی چو زار دارم

دل تنگم و پریشان محو جمال یارم

این بود گناه ما دل حکمی ز دار دارم