بخت دل ( از اشعار خودم )

چشم مستت با دلم گاهی تبانی میکند

آن لب شیرین سخن خوش سر زبانی میکند

با نگاهی سر به زیر آن چشم شهلا دیده ام

گویی آن برق نگاهت سوی ما چشمک چرانی میکند

دل اسیر موهبت از مستی سیمای اوست

یارب این چرخ زمان با ما چه بازی میکند

هرشب از درد نهانی سوی می آواره ام

هرچه کرد این روزگار با ما نهانی میکند

چشم ما ابر بهارو قلب ما با یاد اوست

یارب این بخت دل است گویا جوانی میکند