کرامت مولا علی ( ع ) منزل عشق از اشعار خودم

مرا یادیست ز آن شب که میدانم نمیدانی

در آن منزل که من خفتم تو یک شب هم نمی مانی

مرا محرم نشینان است که گویا خلوتی دارم

سراسر منزل عشقی که هر گوشه چراغانی

عزیزان و غریبانی در این منزل سرا بودند

همه عاشق همه گریان همه سیمای روحانی

همه خیره ز یک گوشه همه مات و همه مبهوت

همه مست سبو بودند در این باب فرقانی

فراوان ناله معشوق دل ما را پریشان کرد

همه در بند شیطانیم خدایا قفل و زندانی

ندا آمد منم رحمن هراسی بر محبان نیست

هر آنکس که علی گوید کشم بر جمع نورانی