گاه دلتنگ میشوم دلتنگ تر از همه ی دلتنگی ها

 گوشه ای مینشینم و حسرت ها را میشمارم

 و صدای شکستها و خنده ها را و وجدانم را محاکمه میکنم!

من کدام قلـب را شکستم؟ و کدام امیـد را ناامید کردم؟

 کدام خواهش را نشنیدم و کدام احساس را له کردم؟

و به کدام دلتنگی خندیدم که

چنین دلتنگم

                                                                                                            

گاه دلتنگ میشوم دلتنگ تر از همه ی دلتنگی ها

 گوشه ای مینشینم و حسرت ها را میشمارم

 و صدای شکستها و خنده ها را و وجدانم را محاکمه میکنم!

من کدام قلـب را شکستم؟ و کدام امیـد را ناامید کردم؟

 کدام خواهش را نشنیدم و کدام احساس را له کردم؟

و به کدام دلتنگی خندیدم که

      چنین دلتنگم ؟

                                                                                                        

 

گاهی دلم می خواهد خودم را بغل کنم! ببرم بخوابانمش!

لحاف را بکشم رویش! دست ببرم لای موهایش و نوازشش کنم!

حتی برایش لالایی بخوانم،

 وسط گریه هایش بگویم:

غصه نخور خودم جان! درست می شود! درست می شود!

 اگر هم نشد به جهنم... تمام می شود...

بالاخره تمام می شود !!

خدایـا

چه قدر دوست دارم که با تو همچون دوستی سخن بگویم

که آرزوی گریه بر شانه هایش دارم.

دوستی که سراپا جذب است و به آغوش کشیدن.

دوستی که هیچ گاه از او دوری و فاصله ندیدم...

الهـی

هرگاه قراری گذاشتیم و من وعده ی دوستی با تو رادادم،

تو آمدی،،، اما من باز هم قرارمان یادم رفت...

عجیب است...

ناز و کرشمه و بی میلی تو را سزاست

 

خدايا!

از خودم گله دارم

دعاهايم ،نيازهايم،

همه چيز خيلي زود از خاطرم مي روند

نمي دانم چرا يادم نمي ماند امروز در دستم است،

دعاي ديروزم بود

وقتي قلبهايمان كوچك تر از غصه هايمان ميشود

وقتي نمي توانيم اشك هايمان را پشت پلك هايمان مخفي كنيم

و بغض هايمان پشت سر هم ميشكند

وقتي احساس ميكنم مشكلات بيشتر از سهم مان است

و رنج ها بيشتر از صبرمان ،

وقتي اميدها ته ميكشند و انتظارها به سر نميرسد

وقتي طاقتمان تمام مي شود و تحملمان هيچ...

آن وقت است كه مطئنيم به تو احتاج داريم

و مطمئنيم كه تو فقط تويي كه كمكمان ميكني....