نه تو می مانی و نه اندوه

نه تو می مانی و نه اندوه

و نه هیچیک از مردم این آبادی...
 

به حباب نگران لب یک رود قسم،

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،

غصه هم می گذرد،

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...
 

لحظه ها عریانند.

به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.

سهراب