درباره من

با حرکت قطار، پسربچه هه دوید سمت در خروجی و دماغش را چسابند به شیشه و با هیجان دوستش را صدا زد :" دوباره داریم به روشنی می رسیم."

دلم نمی خواست جای پسربچه هه بودم. اما دلم می خواست به اندازه او از گذشتن از ایستگاه های شلوغ و تونل های تاریک و رسیدن به روشنی ظهر ذوق می کردم. همان اندازه ذوق می کردم و دیگران را هم دعوت می کردم به تماشای روشنی ای که برای همه تکراری و معمولی به نظر می رسد.







+ دلم هیجان ِ رسیدن به روشنایی می خواهد...

 

درج شده در تاریخ ۹۱/۰۷/۱۵ ساعت 23:18

کاربران آنلاین (0)