گاهـی آدَم مـیمانـَد بِین بودَن یا نَبودنــــ ...! به رَفتَنــــ که فـــِکـر مـی کُنــی ، اِتـفـاقـی مـی اُفتَد کـه مُنصَـرف می شَوی … مـیـخـواهـی بـِـمانی ، رَفتاری می بـینــی کـه اِنـــگار بــــایــــــد بـِــرَوی! این بِلاتَکلیفی خودَش کُلـی جَهنــــَــــم اَسـتــــ ......