هدف و هدفها

انسان موجودیست که در جهان محدود و مقید این جا به هدفهای خودش می رسه و مقصود از هدفها این است که من و شما در حالی می دانیم که کجا هستیم ، می دانیم از چه راهی باید برویم تا به هدف مشخص و معینی برسیم . به بیان دیگه هدف قراره تعریف بشه ، هدف قراره تعیین بشه ، هدف قراره که تمام پارامترهای خودش رو از زمان و مکان گرفته یا هر چه محتوای اون هست رو داشته باشه .

بنابراین ما در زندیگمون به هدفهامون ممکنه برسیم ، نه به ارزوهامون ، نه به خواسته‌هامون ، جهان منتظر این نیست که من و شما انتظار و توقعی داشته باشیم و اون رو براورده کنه .

جهان قانون و مقررات خودش رو هرگز دگرگون نکرده بخاطر خواسته‌های منو و شما . ولی به من و شما اجازه داده که اگر انچه رو که می خواهیم و ارزو می کنیم رو به صورت هدفی در بیاریم و با تعریف مشخص و معین اون که تردیدی باقی نمی گذاره کجاست هست ، درست مثل اینکه شما بگید در اخر امسال مایل هستم که فرض کنید پنج هزار دلار یا پنج میلیون تومن پول در حساب بانکی داشته باشیم ، اینقدر مشخص و معین ، اون زمانی که هدف رو مشخص می کنیم احتمال رسیدن به اون هست .معلوم هست که برای رسیدن به هدف من و شما احتیاج به نقشه داریم ، یعنی انچه که بعنوان همه ی راههای رسیدن به هدفه و بعد از اون این نقشه احتیاج به طرح داره ، پلان ، به این معنا که یکی از دو راه رو من و شما می پذیریم و انتخاب می کنیم و تصمیم می گیریم که برای رسیدن به هدفمون احتمالا از این راه خواهیم رفت و از این مسیر قدم برخواهیم داشت .

و معلوم است اون وقتی که بهش وقت و زمان رو بدیم ، یعنی به طرح یا پلان اون زمانی که من و شما وقت و یا زمان رو اضافه می کنیم حالا ترکیبی بوجود میاره یعنی نقشه و طرح و برنامه ، که این اخری برنامه هست ، که ما در اصطلاح اون رو بعنوان استراتژی می شناسیم . بنابراین وقتی صحبت از استراتژی شما چه هست ، پاسخ این هست که استراتژی که من از میان همه ی راههای رسیدن به هدفم که نقشه هست ، یکی رو که بعنوان طرح و برنامه یا دو تا هست رو برگذیدم و اون زمانی که عامل وقت و زمان رو مشخص می کنم که از چه زمانی کار رو اغاز خواهم کرد ، اون زمان هست که استراتژی در حقیقت بوجود امده .یعنی من نقشه و طرح و برنامه دارم ، مپ … پلان و پروگرام … و معلوم است که همیشه با اغاز کار و پایان کار مساله به اخر می رسه ، به این معنا که من باید اغاز کنم ، حتی بسیاری از متخصصین معتقدن که این اغاز باید همون لحظه تصمیم گیری باشه .

حداقل کاری که چند دقیقه ای هم شده یا چند ساعتی هم شده با توجه به اهمیت موضوع قدمهای اولیه باید برداشته بشه . نه اینکه از دوشنبه ی اینده و یا ماه اینده چنین می کنم .بلکه هر زمانی که شما هدفی رو مشخص کردید ، استراتژی رو براش داشتید ، کار باید همون موقع بلافاصله اغاز بشه هر اندازه قدم اول کوتاه و یا کوچک باشه و بعدشم تداوم و استمرار هست و رسیدن به اون هدف . به این معنا که ما نمی تونیم فقط اغازگر خوبی باشیم ما قرار هست که علاوه بر اغازگری ، پایان دهنده ی خوبی هم به کارها باشیم .

بسیاری از مردمند که اصولا اون پشتکار و اون تداوم و اون استمرار رو در کاراشون ندارن ، در حالی که به واقعیت جهان و یا واقعیات جهان نگاه می کنیم ، می بینیم جهان از ان کسانی است که با تدوام و استمرار به انجا که می خواستند و مایل بودند رسیدن ، به بیان دیگه بسیارند مردمانی که نه از یه شهر بخوان به یه شهر دیگه برن که فاصله ی اون صد کیلومتر یا صد مایل هست .اما از اونجایی که پنج مایل رفتند و بر گشتند و سه ماه دیگه باز دو مرتبه بیست مایل دیگه رفتند و بر گشتنند و ای بسا دو ماه بعدش ده مایل دیگه رفتند و بر گشتند ، ممکنه که هزار یا هزاران مایل رفته باشند ولی هرگز به اونجا نرسیدند ، فقط کسانی به هدف خودشون رسیدن که این تداوم و استمرار رو داشتند ، یعنی این صد کیلومتر یا صد مایل رو اغاز کردند و به پابان رسوندند .

به همین جهت هست که موضوع مهم در رسیدن به هدف‌ها ، اغاز و انجام یا انجام دادن کار و انجام کار و پایان کار هست . و الا در بسیاری از مواقع خود اغاز گری یک اشتباه بزرگ است اون زمانی که امادگی و یا انگیزه برای رسیدن به هدفمون و تحقق هدفمون نداریم ، به همین جهت هست که شما به مردمان موفق و برنده دنیا اگه نگاه می کنید می بینید این افراد کسانی بوندند که اغاز کردن و کار رو به پایان رسوندند .در اینجا نکته ی فوق االعاده مهم دیگری مطرح هست و اون است که بسیاری از مطالعاتی که در خصوص اندوختن و یا داشتن ثروت صورت گرفته نشون می ده که افرادی که کاری رو شروع می کنند و کار خوبه ، هرگز به خاطر کار بهتر کار خوب رو رها نمی کنن .

یعنی اگر من و شما انتخابی کردیم و انتخاب خوبی داشتیم و این انتخاب خوب رو دیدیم که پیش می ره و مسایل و مشکلاتی که پیش بینی کردیم و داریم یا کمتر داره یا از عهده حل اونها بر می اییم ، بنابراین تحقق هدف ما ممکن خواهد بود ، بسیار روشن هست که باید کار رو تا اخر ادامه بدیم و به هیج وجه بخاطر اینکه کار بهتری پیدا شده به سمت اون نریم .برای بسیاری از مطالعات نشون می ده در بسیاری از موارد اون کار بهتر نیست ، فقط ما در اینجا با مسایل و مشکلات و درد و رنج یک کار اشنا شدیم و یه تصویر و تصوری از پایان و نتیجه و خوبی کار دیگری داریم و چون این دو رو با هم مقایسه می کنیم ، فکر می کنیم که داریم کار خوبی رو انجام می دیم ولی کار بهتری در مقابل ماست . و این شاخه به شاخه پریدن دلیل مشکلات بسیاری از مردم هست .یعنی هستند افرادی که به دلیل این تصور و تخیل که برخی اوقات هم ممکنه با واقعیت بخونه ، کار خوب رو رها کردند و سراغ کار بهتر رفتند . ولی این افراد یه ظرفیت و زمینه ای دارند که حتی اگر کار بهتر باشه ، ممکنه اون رو هم به دلیل یا بهانه ی کار بهتر از اون در وسط راه رها کنند و ای بسا اون موقع است که درگیر کاری بشوند که احتمالا خوب نخواهد بود .

بنابراین توصیه و پیشنهادی که در این زمینه و در اینگونه موارد می کنند این است که اگر کار خوبی رو در مقابل خودتون دارید می تونید کار خوب رو به اخر برسونید چون فرصتها و امکانات بعدی حتما برای شما فراهم خواهد امد و دلیلی نداره که تصور کنی که فرصتی داره از دست می ره .چون این غالب اوقات نه با واقعیت‌ها می خونه و نه در حالی که با واقعیت می خونه ، این نوع نگاه به موضوعات و مسایل زندگی دیر یا زود ما را به اشکالات و اشتباهات بزرگی روبرو خواهد کرد . البته بسیار روشن هست که اگر من و شما در زندیگ شرایطی رو بوجود بیاریم و وضعیتی رو در حقیقت داشته باشیم که کاری که اغاز کردیم با مسایل و مشکلات بد و نا مناسب روبرو شده باشه بسیار طبیعی هست که در چنین وضعیتی و اوضاعی حتما باید کار رو متوقف کرد . معناش این نیست که با بازی و لجبازی بر سر تصمیم خودمون بمونیم . ولی اون زمانی که کار درست و مناسب می دونیم بهتر اون هست که به پایان برسونیم .