آغاز ماجرا

انسان باید دوباره یک کودک شود.

تنها آنگاه از زیبایی و شگفتی هستی به راستی آگاه می شود.

بهت و شگفتی  کودکانه  سرآغاز دینداری است.

اما اغلب چنین می شود- حتما باید چنین شود، گریزی

از آن نیست. یک شر تقریبا لازم است- که پاکی و سادگی

هر کودکی آلوده شود. زیرا باید او را پرورش و آموزش داد.

او باید زبان، ریاضی و جغرافی بیاموزد.

باید برخی مطالب اساسی را بیاموزد. باید در یک رشته

متخصص شود- یک دکتر، یک مهندس یا یک دانشمند شود.

ضروریات زندگی بگونه ای است که کودک را نمی توان به

حال خود رها کرد. و تمام این آموزش و پرورشها ،

پاکی و سادگی کودک را از بین می برند و او را به یک

دانشور تبدیل می سازند. کودک از معلومات انباشته می شود

و لذت بهت و شگفتی را از دست می دهد، زیرا اکنون

گمان می کند که می داند. پس بهت و شگفتی به چه کار آید؟

دیگر هیچ چیزی او را شگفت زده نمی سازد- و این نوعی

مرگ روحی است.او به انسانی بسیار مفید برای دنیا تبدیل

می شود. زیرک، فریبکار و قدرتمند می شود.

چون دارای برخی سودمندیها در دنیاست، به کالایی تبدیل

می شود که می توان آنرا در محلهای تجاری و بازار خرید

و فروش کرد. هرقدر دانش بیشتری اندوخته باشد،

قیمتش بالاتر می رود. اما در این میان، چیزی بسیار با

ارزش از دست می رود که باید دوباره آنرا به دست آورد.

************************************