کودک با سکوتی محض بدنیا می آید...
بومی کاملا سفید است.
ازجذابیت، زیبایی و موسیقی سکوت برخوردار است ....
اما ما شروع به انباشتن او از آرمانها می کنیم.
او را به بلندپروازی آلوده می سازیم. در او میل و آرزو،
رقابت و تقلید می آفرینیم. به او می گوییم « ببین، تو باید رییس جمهور
یا نخست وزیر کشور شوی. باید ثروتمند ترین انسان عالم شوی. »
پدر و مادرها از فرزند خود می خواهند بزرگترین کس شوند.
هر پدر و مادری آرزوهای برآورده نشده خود را در فرزند خود می بیند.
آنان قادر نبوده اند آرزوهایشان را برآورده سازند.
هیچکس تا به حال قادر نبوده آرزوهایش را برآورده سازد،
زیرا هیچ آرزویی برآوردنی نیست. هیچ کاری در این مورد نمی توان انجام داد.
قانون زندگی چنین نیست. هر کودکی سالم و کامل بدنیا می آید
و ما بی درنگ شروع به آسیب رساندن به او می کنیم.
بشر تاکنون در مسیری نادرست حرکت کرده است.
چیزی اساسی و بنیادی دچار کاستی است.
آموزش و پرورش ما بلندپروازانه است. سیاسی است.
دین ما سیاسی است. تو حتما باید به بهشت دست یابی.
باید در آن دنیا نیز یکی از موفق ترین انسانها باشی.
هیچکس نمی گوید که باید کاملا خالی شد-
اما در آن خالی بودن، در آن هیچ چیز بودن،
گلها به اوج شکوفایی می رسند.
**************************