دنیا سرشار از تنفر است،
زیرا همه جا از افراد ترسو پر است.
در هیچ جا اثری از عشق به چشم نمی خورد،
زیرا در انسانها روح شهامت نمی آفرینیم.
آنچه را که ما شهامت می نامیم،
شهامت واقعی نیست.
سربازان و جنگجویانی می آفرینیم
اما شهامت آنها دروغین است.
چیزی پرورشی است.
ما انسان را به یک دستگاه تنزل می دهیم.
روح او شجاع نمی شود، بلکه فقط بدن/
ذهن او شرطی می شود.
اگر ما یک روح شجاع واقعی آفریده بودیم،
دنیا سرشار از عشق می شد
اما هرگز چنین نشده است.
مردم فقط حرف عشق را می زنند،
اما عشق روی نداده،
زیرا شرط اساسی آن تحقق نیافته است.
****************************