گاه از پیش نگاه خلق پنهان میشوم

گاه  از  پیش  نگاه  خلق  پنهان  میشوم

دور از چشم همه پیش تو مهمان میشوم

من که شاعر نیستم اما  برای  این  غزل

قافیه در قافیه خورشید  تابان  میشوم

گرچه ازاین عالم وآدم به شدت خسته ام

پیش تو زیبای من شمعی فروزان میشوم

من به ادیان  زمینی  سخت  ناباور  شدم

گر بخواهی خوب من حتی مسلمان میشوم

در  نبرد  زندگی   صد  زخم  کاری  بر دلم

با همین  دستان خالی مَرد میدان میشوم

خستگهایت  به جان  من سرت دور از بلا

بر  کویر  تشنگی های  تو  باران  میشوم

ای دمت گرم  و دلت گرم  اجاقت  گرمتر

در حریم خانه ات مَردی سخندان میشوم

خالق  ابیات  شور انگیز  و  رویایی  من

با خیال و خاطرت همواره خندان میشوم

***************************