تا انسان بودن فاصله ای نیست، تنها باید
عادت های بد را کنار گذاشت؛
هرگاه کمتر حرف زدی و بیشتر گوش دادی
هرگاه امیدوار بودی و ناامیدی را از خودت دور کردی
هرگاه به ایمان و اعتقادت شک نداشتی
هرگاه بجای تنفر عشق ورزیدی
هرگاه قدرشناسی را جایگزین ناسپاسی کردی
هرگاه با اعتماد به نفس به مشکلات غلبه کردی
هرگاه بدبینی را برداشتی و اعتماد را بجایش گذاشتی
هرگاه بجای حرف، به ایده هایت عمل کردی
هرگاه از دروغ پرهیز و صداقت را پیشه کردی
هرگاه بجای تنبلی به کار و فعالیت پرداختی
هرگاه فرق بین مسئولیت پذیری تا بی توجهی
را درک کردی
هرگاه بجای تهمت زدن به دیگران،
به نیکی از آنها یادت کردی
هرگاه با گذشت به روی انتقام پا گذاشتی
هرگاه خانواده را بهترین دوست خود دانستی
هرگاه صله رحم را بجا آوردی و عاقبت به خیری
را برای خود به ارمغان آوردی
هرگاه تلاش و کوشش را به ترحم مقدم شمردی
هرگاه بجای چشم زیبا به دنبال نگاه زیبایی بودی
و هرگاه برای هر چیزی "وجدانت" را در نظر گرفتی
یک انسان هستی، انسان بودن زیباست
انجمن ها
اخبار ایران و جهان
ادبی
اعضای انجمن(461)
ارتباط با مدیریت انجمن
whoop )
خانه
مطالب(1563)
دوستان (588)
گالری تصاویر (9146)
کلیپها (443)
نظرسنجی (1)
سایت و اپلیکیشن آموزش زبان انگلیسی urg.ir
چگونگی درج آگهی در سایت و قسمت تبلیغات
تلگرام 
فیسبوک
تویتر
آقا محسن
به علت هزینه های بالا ممکن است سایت از دسترس خارج شود.
لطفا ما را در اینستاگرام دنبال کنید.
یک رژیم برای خلاصی از شر سنگینی روزگار که گاهی بر سینه ما سنگینی میکند.
رژیم که مختص چاقی یا لاغری نیست
گاهی باید یک رژیم خوب برای روح و افکارمان بگیریم؛ مثل: رژیم کمتر حرص خوردن
رژیم کمتر غصه خوردن
رژیم بی اندازه مهربان بودن
رژیم بی ریا کمک کردن
رژیم بی توقع دوست داشتن
رژیم دوری از افکار منفی
رژیم دوری از رفتارهای منفی بیایید رژیم آرامش بگیریم ...
توصیه میکنم یک ماه رعایت کنید
سه کیلو از بیماریهایتان کم میشود
خود را به دیگران بشناسانند.
ثروت خود را به رخ آنها بکشند.
اما این نوع آدمها در درون خود
زجر می کشند؛
زیرا شادی آنها وابسته به
تفکر دیگران است!
" مهم بودن "
را فراموش کنید تا آرامش نصیب تان شود؛
هرچه کمتر نیازمند تحسین
دیگران باشید؛
بیشتر تحسین می شوید...
از من می پرسید که چگونه دیوانه شدم.
چنین روی داد: یک روز ،بسیار پیش از آنکه خدایان ِ بسیار به دنیا بیایند، از خواب عمیقی بیدار شدم و دیدم که همه ی نقاب هایم را دزدیده اند _ همان هفت نقابی که خودم ساخته بودم و در هفت زندگی ام بر چهره می گذاشتم. پس بی نقاب در کوچه های پر از مردم دویدم و فریاد زدم : «دزد، دزدان نابکار...» مردان و زنان بر من خندیدند و پاره ای از آنها از ترس ِ من به خانه هایشان پناه بردند.
هنگامی که به بازار رسیدم ،جوانی که بر سرِ بامی ایستاده بود، فریاد بر آورد:
«این مرد دیوانه است!»
من سر برداشتم که او را ببینم; خورشید نخستین بار چهره ی برهنه ام را بوسید. و من از عشق ِ خورشید مشتعل شدم ، و دیگر به نقاب هایم نیازی نداشتم. و گویی در حال خلسه فریاد زدم: «رحمت، رحمت بر دزدانی که نقاب های مرا بردند»
چنین بود که من دیوانه شدم .
و از برکت دیوانگی هم به آزادی و هم به امنیت رسیده ام; آزادی ِ تنهایی و امنیت از فهمیده شدن، زیرا کسانی که ما را می فهمند چیزی را که در وجودمان است به اسارت می گیرند.
ولی مبادا که از این امنیت ، زیادی غَره شوم .حتی یک دزد هم در زندان از دزد ِ دیگر در امان نیست!
مراقب حرفهایمان باشیم
حرف هایی که میزنیم،دست دارند!دست های بلندی که گاهی،
گلویی را می فشارند
و نفس فرد را می گیرند...
حرف هایی که میزنیم،پا دارند !پاهای بزرگی که گاهی جایشان را روی دلی می گذارند
و برای همیشه می مانند...
حرف هایی که میزنیم ،چشم دارند !
چشم های سیاهی که،
گاهی به چشم های دیگران نگاه میکنند،
و آنها را در شرمی بیکران فرو میبرند...
پس . . .
مراقب حرفهایی که میزنیم باشیم زیرا سنجیده سخن گفتن از سکوت هم دشوار تر است .
"تهمت"
مثل زغال است!
اگر نسوزاند، سیاه می کند...
وقتی تن کسی را زخمی می کنی،
دیگه بعدش نوازش کردنش فقط دردش را
بیشتر میکند...
یک کرم زشت و کثیف درون هر موجود و انسانی خفته است
ولو این انسان وارسته ترین زاهدها باشد...
خم شوید و آهسته به این کرم بگویید: "تو را دوست می دارم!"
در دَم بر پشت این کرم بال هایی می رویند و او به پروانه تبدیل می شود...
وقتی از یه نفر میرنجی
حتی اگه بگی بخشیدیش
به چیزی نه دلت میمونه
کینه نیست ...
یه جای زخمه
یه چیزی که نمیذاره
اوضاع مثل قبل بشه
هر چقدر هم که تلاش کنی
وخودتو بزنی به اون راه و
....وبگی نه ـــ ...
بی فایده است
یه چیزی این وسط از بین رفته
وجای خالیش تا همیشه درد میکنه
یه چیز سنگین مثل
""حرمت ""
پشت سر هم بوســــــــه پس انداز نکردم
مثل پر پـروانه چسبیــــده به پیله
در حسرت تـــــــو پوسیدم و پرواز نکردم
در حسرت آغوش تو میسوزم و حق است
این آخر راهی است که آغـاز نکردم
بوسیدن روی تو ، چه با فال و چه بی فال
کاری است که با حــافظ شیراز نکردم
آنقدر عزیزی که به غیـــــر از تو کسی را
با یک غـــــــزل ساده سرافراز نکردم
ای آیه مکرر آرامش
می‌خواهمت هنوز
آری هنوز هم
دریای آرزویت
در این دل شکسته من موج می‌زند
راهی به دل بجو...
دیدم که ماها همچو من تنها نشستی
در عالم خود گم شدی در حال مستی
جامِ جمِ پــروین و سمـبل را شکستی
برپا شده بود،از دالایی لاما با کنجکاوی،و البته کمی بدجنسی پرسیدم:
عالیجناب بهترین دین کدام است؟
فکرکردم که او لابد خواهد گفت بودایی یا ادیان شرقی که خیلی قدیمی تر از مسیحیت هستند...
دالایی لاما کمی درنگ کرد،لبخندی زد و به چشمان من خیره شد و آنگاه گفت:
بـهتریـن دیـن آن است که از شـما آدم بهتـری بسازد....
من که از چنین پاسخ خردمندانه ای شرمنده شده بودم،پرسیدم:
آنچه مرا انسان بهتری میسازد چیست؟
پاسخ داد:هرچیزی که شمارا دل رحم تر،فهمیده تر، بی طرف تر، با محبت ترانسان دوست تر، با مسئولیت تر
و اخلاقی تر بسازد..دینی که این کار را برای شما بکند،
بـهتـریـن دیـن است.
من لحظه ای ساکت ماندم و به حرف های خردمندانه او اندیشیدم...به نظرمن پیامی که پشت حرف های او قرار دارد چنین است:
دوست من ! این که تو به دینی اعتقاد داری یا نه، اهمیت ندارد آنچه اهمیت دارد رفتار تو درخانه، در خانواده
در محل کار، در جامعه و درکل جهان است !
به یاد داشته باش، عـالـم هستی بازتاب اعـمال و افـکار ماسـت.
هرجور که دلت می خواد بپرستی،
فقط اونو به طرف من پرتابش نکن!
سر به دامان تو و گرمی جــــــــانم باشی
گم نکن این گـــــلِ صحرای مــرا تا به ابد
وقت دیــــــدار تو چون روز جوانم باشی
من بفرمان تو و عـــــــــــاشق دیدار توام
شاید از ناله‌ی من اشک روانــم باشی
رفته ها رفت ولی عاشق رویت مــــاندم
من وآغوش توچون گرگ وشبانم باشی
گل حسرت شده آن مردمـک چشمانت
تو بیا تا که شبی غرق لبــــانم باشی
زندگی، همیشه آواز " رسیدن " را سر نمیدهد ، همه وقت که حالِ دل ، حال دلدادگی نیست ، گاه گداری هم پیش می آید که باید برای تمام شدن رابطه ای لحظه شماری کرد وقتی دل شکسته ات نمی خواهد دوباره بازگردی! هرکجا که حرف عشق به میان بیاید دست و دلت نلرزد بیفتی به جان خودت و بایستی برای دیدار پایانی یک اشتباه.
کنار آمدن با درد یک عشق بی فرجام بهتر از رسیدنی ست که طعم کَزَش تمام عمر از یادت نرود !
زندگی همیشه آواز رسیدن را سر نمی دهد اما هر نرسیدنی هم هرچند تلخ ، به معنای پایان رابطه با روزگار نیست ، بعضی از تلخی ها را باید قورت داد تا ناخوشی اش خاطرت را آزرده تر از این ها نکند ...