کجایی بی من ؟

نفسم فصل شراب است کجایی بی من؟

حال من بی تو خراب است کجایی بی من؟

تُف  به  این سال  بد و حال بد و تنهایی

و بهاری که عذاب است کجایی بی من؟

این  زمستان بد و موسوم سرما که گذشت

چهره ات پشت حجاب است کجایی بی من؟

برف  و  کولاک  حریفِ  دل  تنگم  که  نشد

سینه ام در تب و تاب است کجایی بی من؟

تن من  غرق جنون است, از این فاصله ها

و امیدی  که  سراب  است کجایی بی من؟

خونم از درد به جوش آمده , مرگم حتمیست

بخت پوسیده که خواب است کجایی بی من؟

بعد از این فصل بهار است و شب و دلتنگی

نقشِ یک  ماه در آب است کجایی بی من؟

و دلم  مست  از این عطرِ خیالت  اینجا

اسم تو باده ای ناب است کجایی بی  من