من مترسک شده بودم

هـمیــشـه حـواسمــ بــود وقتــی مــی آمــدی

تــوی بــاغ بـــه مــترســکــ چــوبـی اتــ

ســلامـ مـیکـردی . . . چیـزی

درگوشـش میــگفتــی . . .

و با دستـــ روی شــانــه اش میــزدی(!)

بــرایمــ عجــیبــ بود امــا . . روزی دلـمــ خــواستــ

متــرسکــ بــاشمــ !.!

دوست داشتمــ پـ ــ ـ ــچ پــ ـ ـچ هـر روزتــ را بـشنـومــ . . .

آمـدمــ تــوی بــاغ مـترسکــ همیـشـگـی اتــ را چــال کـردمــ . .

بـعــد خـودمــ کــلاهــش را روی سـرمــ گــذاشــتمــ(!)

پـاهـایمــ را تــوی زمیــن کـاشــتمــ و منتــظر آمــدنتــ شدمــ . .

آن روز ســایـه اتــ را که از دور دیــدمـ دســتهــایمــ را

"مثل مـتــرسکــ" بـاز کــردمــ(!)

نــزدیـکــ که شــدی تمــامــ تنـمــ گــ ــُ ــــ ـــــر گــرفتــ . . .

تــو آمــدی با مــهربانــی ســلامــ کــردی ولــی

چیــزی نگفتـــی !.!

و روی شـانهـ امــ نــزدی (!)

از دور نگــاهتــ میـکــردمــ . . . رفتــی ســراغ درختـــــ ها . . .

و بعـــد گــــل های ســرخ بـــاغ . . .

آنگـــاه کنـــارمن آمـــدی روبـــروی متـــرسکـــ تـــازه وارد

باغــتــ ایســـتـــادی و گفتـــی: "امــروز چیــزی نــدارمــ که

درگـــوشتـــ بگـــویمـــ . . . چـــون او رفتـــه (!)

بعد خودتـــ را در میـــان دستــــ هــای باز متـــرســکی امــ

انــداختـــی و روی شــانه هــایمــ اشــکــ ریخــتــی . . .

مـــن سعـــی کـــردمـــ دستـ هـــایمــ را خمــ کنــمــ و

بــه موهایــتـــ دستـــ بکشــمـــ !.!

سعـــی کردمــ بگویـــمــ که نــرفتـــه امــ (!)

سعـــی کردمـــ پاهایــم را از زمیـــن دربیـــاورمـــ (!)

ســعــی کردم اشکــ بریـــزمـــ(!)

امــــ ـ ــ ـــــا نشــد . . . مـــــن . . . متـــرســکـــ شــده

بـــودمــ . . . / !