گل من

تبسّم کن! که چشمان تو اقیانوس من باشد


نگاه تابناکت تا ابد فانوس من باشد





تبسّم کن! که شاید نام زیبای تو پایانی


برای آخرین تبخالة کابوس من باشد





تو را بی‌وقفه بر گلدسته‌های عشق خواهم خواند


که تکرار طنین دلکش ناقوس من باشد





بلی، بگذار ای زیبا‌ترین گل‌واژة‌ هستی


که فریاد تو تنها واژة قاموس من باشد





نه تو با من که من، با نام تو تکرار خواهم شد


اگر قطمیر بودن عهد دقیانوس من باشد





بمیرم یا بمانم یا تو را چون شعله بنویسم ؟


که شمع یادت امشب هستی ققنوس من باشد





در این غوغای نام و ننگ، ای آرامش جاری


تبسّم کن که چشمان تو اقیانوس من باشد